شهادت يك هديه است از جانب خداي تبارك و تعالي براي آن كساني كه لايق هستند.(امام خميني)

با درود و سپاس فراوان به ارواح پاك شهيدان و پدر و مادر و كليه اقوام و همچنين منجي عالم بشريت امام زمان و نائب بر حقش رهبر كبير انقلاب امام خميني.

در سال 1359 به خدمت مقدس سربازي اعزام شدم و دانستم كه خدمت سربازي ، خود يك ديني بر گردن  افراد  جامعه مي باشد . اميدوارم كه با آمدن به خدمت بتوانم به اندازه توانايي ، دين خود را در مقابل مرز و بوم و نواميس و كليه ايراني ها ادا نمايم .  همچنين در آينده به كمك كشورهاي ضعيف بشتابم. پس از آن كه جنگ ناگهاني و تحميلي عراق عليه ايران شروع شد، امروز و فردا مي كردم و مي گفتم در مرحله اول وظيفه من است كه به عنوان سرباز وطن به جبهه رفته و تا آخرين فشنگ و قطره خون بجنگم و بكشم و كشته شوم تا بالاخره موفق شدم . پس از آموزش كه واقعاً پاسداران در انجام آموزش جهت آماده نمودن رزمندگان جبهه، كمال كوشش  خود را مي نمودند . به گفته امام خميني « مملكتي كه بيست ميليون جوان دارد بايد بيست ميليون تفنگدار داشته باشد» و همچنين « ان الحيوة عقيدة و الجهاد » از فرموده هاي سيدالشهداء امام حسين (ع)است كه      « زندگي جز عقيده و جهاد در راه آن نيست» به جبهه رفتم و اميدوارم كه تمامي ملت  ايران كه تا به حال امتحان خود را پس داده اند . هميشه حاضر در صحنه باشند . به امر  و فرمان امام گوش فرا دهند و عاشقانه به سوي جبهه ها بشتابند . زيرا در هر دو صورت پيروزي با ماست ؛ چه كشته شويم و چه بكشيم.

اما در مورد وصيت شخصي خودم داري يك منزل شخصي مي باشم . آن منزل را هم به برادر كوچكم عبدالحسين غلامزاده بدهيد و همچنين از شما خواهشمندم نماز و روزه هائي كه احياناً فراموش كرده و انجام     نداده ام را به يك شخص خوب واگذار كنيد  تا انجام دهد . پدر و مادر عزيز!  از اين كه فرزند خوبي  براي شما نبودم ، مرا به بزرگي خودتان ببخشيد . به خاطر اين كه در اين موقع حساس كه با  ايثار جان خود شايد بتوانم خدمتي انجام داده باشم به جبهه رفته و با ساير برادران رزمنده در جبهه حق عليه باطل از تجاوز بعثيون كافر و خائن جلوگيري نمائيم.  والسلام      سرباز وظيفه غلامرضا غلامزاده   28/10/13    وصيت نامه

پدر شهید: در سال 1340 در روستاي سمل به دنيا آمد ، از كودكي بچه با هوشي بود ، در هفت سالگي وارد مدرسه شد  و تاكلاس پنجم دوره ابتدائي را با موفقيت گذراند،  نمي دانم چرا نسبت به درس و مدرسه بي علاقه شد و مدرسه را رها كرد . به علت اين كه علاقه زيادي به كار كشاورزي داشت . در كنار من مشغول كار شد و قبل از رفتن به سربازي براي خودش يك باب منزل مسكوني ساخت و قرار شد كه با يكي از خويشاوندان ازدواج كند ، مقدمات ازدواجش فراهم بودكه به سربازي رفت .

از نظر مذهبي واقعاً يك فرد نمونه بود ، هيچ گاه نماز و روزه و اعمال مذهبي او فراموش نمي شد . هميشه در مراسم ديني و مذهبي شركت مي كرد . نماز هايش را در مسجد مي خواند .در نمازهاي جماعت شركت فعال داشت . در روضه ها و عزاداري ها و مراسم مختلف مذهبي شركت دائمي و فعال داشت . اخلاق و رفتارش در منزل واقعاً نمونه بود . او حقيقتاً از ساير فرزندانم متمايز بود و واقعاً الگو بود . بسيار خوش اخـلاق و دوست داشـتني بود . از تشـييع جنازه اش پيـدا بود كه واقعـاً او چقـدر محبـوب دوسـتان و هم ولايتي ها بوده .در تشييع او هزاران نفر شركت داشتند . ما از مردم روستا و دوستانش بسيار ممنون و سپاسگزاريم .

محل خدمت سربازي اش پايگاه هويزه بود . چند ماه كه گذشت در يك مرخصي كه به خانه آمده بود گفت : پدر ، اگر اجازه بدهي مي خواهم از فرمانده ام اجازه بگيرم و بقيه سربازي ام را در منطقه انجام دهم . من گفتم : شما همان جا كه هستيد هم جبهه و منطقه است . مهم خدمت به نظام و اسلام است ، او گفت : منطقه چيز ديگري است و من گفتم : هر كاري كه خود صلاح مي داني انجام بده . و او در ادامه همين كار تصميم به حضور در خط مقدم گرفت و رفت و عاشقانه  شهيد شد . در خردادماه سال 1361 از  منطقه عملياتي خرمشهر براي ما خبر آوردند كه غلامرضا زخمي شده است . من به جستجو به منطقه و سپس به دنبال او تا بيمارستان دكتر شريعتي تهران رفتم .او از ناحيه سر مورد اصابت تركش قرار گرفته بود . وپس از دو ماه مداوا ، فايده اي نبخشيد و غلامرضا به مقام رفيع شهادت نائل آمد .

        

     سجاياي اخلاقي شهيد غلامرضا غلامزاده

شهيد سرافراز ، سرباز فداكار غلامرضا غلامزاده ، تربيت يافته مكتب خونين امام حسين (ع)، در كانون گرم خانواده‌اي مسلمان ، در دامان پاك پدر و مادري متقي و پرهيزگار بود. از دوران كودكي و نوجواني عاشق مكتب خونين حسين (ع) و آراسته به كمالات روحي و معنوي امام خميني شده بود. به بركت همين معارف و كمالات انساني به تهذيب نفس خويش پرداخته به نحوي كه در نوجواني از يك بنيه ايماني و فكري و اعتقادي قوي برخوردار و سرشار از ارزشهاي يك انسان كامل حقيقي بود. از اين دوران به بعد بود كه روحيه‌ي مبارز و خستگي ناپذير او با ايثار و فداكاري عجين گرديد و او را تا اوج ستم ستيزي و دفاع از ناموس و شرف انساني و ميهن اسلامي به پيش برد .

شهيد در ايمان ، تقوا و پرهيزگاري سرآمد بود، به صله رحم اهميت زيادي مي داد و با اقوام و بستگان ارتباط نزديك داشت. همواره به ملاقات دوستان و خويشاوندان مي رفت. در امور خيريه و مراسم مذهبي اعم از اعياد و عزاداري هاي محرم و صفر و مراسم ماه مبارك رمضان و ساير فعاليت هاي ديني و مذهبي پيش قدم بود. نماز سر وقتش هيچ وقت به تاخير نمي افتاد و روزه اش قضا نمي شد . علاقه شديدي به والدين و خانواده داشت. احترام بسيار زيادي براي پدر و مادر خود قايل بود و هميشه از آنها طلب عفو و آمرزش مي نمود.

شهيد غلامزاده سرچشمه مهر و محبت بود. روح پاك و لطيف او جذبه معنوي و روحانيش را دو چندان ساخته بود. در عين حال كه سرشار از صفا و صميميت بود و انسان از مصاحبت با او لذت مي برد ، بسيار جدي و وظيفه شناس بود. نظم و انضباط كاري او به گونه اي بود كه هيچ وقت كار امروز را به فردا واگذار نمي كرد همين مسئله بيانگر تقوا و هدفمندي ، ثبات قدم و استواري ايمانش در تحقق اهداف و آرمان هايش بود . به راستي كه او مصداق عيني و واقعي « اوصيكم عباد الله بتقوالله و نظم امركم »بود.

شهيد غلامزاده در ساده زيستي و قناعت الگو بود .او از دلبستگي به دنيا وارسته بود ، در زندگي قناعت و سادگي را سرلوحه خويش ساخته بود و در همه حال ديگران را به اين خصايل توصيه مي كرد. تعلق دنيوي نداشت و زندگي دنيايي را نه به خاطر دنيا كه براي رستگاري آخرت مي‌خواست . در جهت  تحقق همين آرمان بود كه قدم  به جبهه هاي نبرد نور عليه ظلمت گذاشت و مردانه جنگيد . او كه سربازي شجاع و دلير بود . همواره از خداوند طلب شهادت مي‌نمود تا سرانجام خداوند نيز حاجتش را برآورده ساخت و او را با خيل شهيدان ، قرين رحمت واسعه خويش ساخت.