« و لا تحسبن الذین  قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون»

ای مردم کسانی که شهید می شوند مرده نپندارید بلکه آنها زنده اند و نزد خداوند خود روزی می خورند.

اینجانب غلامحسین آذر پیک فرزند کهیار که در این تاریخ وصیتنامه ی خود را می نویسم روانه ی حق علیه باطل می شوم.راهی را که انتخاب کرده ام با چشم باز و روحی گشاده است و می دانم به طرف چه کسی می روم و با عشق به الله به ندای رهبر کبیر انقلاب لبیک می گویم و چنانچه من لیاقت آن را پیدا کردم و شهید شدم برادرم محمد علی آذرپیک را بعد از خودم سرپرست خانواده ام می دانم و هر چیزی که دارم برای فرزندان باشد و اگر شهید شدم برایم مجلس روضه ای بخوانید.

همسر عزیزم وقتی خبر شهادت من به گوشتان رسید اصلاً نگران نشوید و من دوست دارم بعد از شهادتم بدنم را در روستای خودم دفن کنید تا در خاکی که متولد شده ام زیر خاک باشم . همسرم، به فرزندانمان نماز یاد بده  که نیک بختی جهان و آخرت در نماز است و رزندانمان را با عشق به امام خمینی بزرگ کن و آنها را با عشق به ولایت به پیروان آن آشنا کن. هرگز نگران نباشید خدا مشکلات را آسان می کند.