خواهر شهید «ظهراب جعفری» روایت می‌کند: یکی از بهترین خاطرات من بر می‌گردد به زمانی که من کلاس پنجم ابتدایی بودم و موضوع انشاء ما علم بهتر است یا ثروت، بود.
اما من نمی‌دانستم چه بنویسم، ظهراب برایم توضیح داد که علم با ثروت معنا و مفهوم پیدا می‌کند و اگر بخواهیم جداگانه به هر کدام از آن‌ها توجه کرده و بها بدهیم سبب تباهی و نابودی می‌گردد.
پس این دو مثل دوبال هستند برای پرواز کبوتر! یا مثل مادیات و معنویات که هر دو به هم وابسته هستند و تکمیل کننده یکدیگر!
ظهراب به من گفت باید قول شرف بدهی هیچ وقت به دیگران متکی نباشی و روی پای خودت بایستی.
من که مفهوم جمله‌ی او را نمی‌فهمیدم، گفتم:الان مگر روی پای کی ایستاده ام؟او خندید و گفت:خواهر عزیزم، منظورم این است که از فکر و اندیشه خودت استفاده کنی و خودت را دست کم مگیر!
و چشم انتظار دیگران نباشی به خدا قسم، من از هوش و استعدادی که شما دارید قول می‌دهم که در آینده معلم می‌شوی.
خلاصه انشایی که آن روز نوشتم با کمک و راهنمایی ظهراب ۱۸ گرفتم آن روز را هیچ گاه فراموش نکرده و نمی‌کنم.