غلامعباس بحريني در سوم تير1312در جزيره خارگ در       خانواده اي فقير و مذهبي چشم به دنيا گشود. او بدليل مشكلات زندگي نتوانست بعد از پايان تحصيلات ابتدايي ادامه تحصيل دهد. اما اين مانع نتوانست روح بلند و عطش بي پايان او را در طي نمودن سير كمال و آشنايي با اسلام راستين باز دارد.

غلامعباس در اوان جواني به شغل ماهيگري و دريانوردي            مي پرداخت. وي فردي خوش اخلاق و امانت دار بود. نسبت به انجام عبادات و فرامين ديني اهتمام وافري داشت و به علت عشق و دلدادگي به آقا امام حسين(ع) در ماههاي محرم و صفر در حسينيه ملاح زاده يكي از برپاكنندگان مراسم دعا و عزاداري بود.

غلامعباس در خانواده، پدري دلسوز و همسري مهربان بود هميشه فرزندان خود را سفارش مي نمود تا احكام ديني را بجاي آورند و به يادگيري قرآن بپردازند. فرزندان را به درس خواندن و ادامه تحصيل بسيار تشويق مي كرد.

علاقه زيادي به خانواده به خصوص همسر گرامي‌اش داشت. بطوري‌كه فرزندان نيز، آنها را زوج خوشبخت و خوبي مي‌دانستند.

غلامعباس با همه اعضاي خانواده خوب و مهربان بود. نسبت به پدر و مادر خيلي خوش اخلاق و مهربان بود وقتي پدر را از دست مي‌دهد سرپرستي برادران خود را به عهده مي گيرد و با كار و تلاش خود زندگي آنها را اداره مي كند. شهيد در تواضع و فروتني نمونه و در امانت داري بين مردم معروف بود. بسيار به نظم و انضباط و وقت شناسي اهميت مي داد و در بين مردم به گشاده رويي و صفا و صميميت مشهور بود. ديگران را به برگزاري نماز جماعت و جمعه دعوت مي كرد و خود در اين امر پيش قدم بود.

فرزند شهيد از پدرمي گويد:« او خوشرو بود و هميشه لبخند بر لب داشت. ايشان انس و علاقه فوق العاده اي به تلاوت قرآن داشتند به طوري كه مرتباً قرآن را ختم مي كردند مخصوصاً در ماه مبارك رمضان، به اهل بيت (ع) خيلي ارادت داشتند و در ايام محرم در حسينيه ملاح زاده خدمت مي كرد و به اين كار عشق مي ورزيد.»

آقاي علي اسكندري از دوست و همكار شهيد خود مي گويد: «ايشان را از بچگي مي شناختم و با هم آمد و رفت داشتيم. از ويژگي هاي اخلاقي فوق العاده اي از قبيل صفا و صميميت، گشاده‌رويي و امانت داري، صداقت، نظم و انضباط برخوردار بود. شهيد پس از پيوستن به شركت فلات قاره در قسمت تعميرات ماشين‌هاي سنگين كار مي كرد و تمام مسؤوليت‌هاي محوله را به خوبي و با جان و دل انجام مي‌داد. ايشان شخصي مذهبي بود و در حفظ بيت المال خيلي احتياط مي‌كرد كه مبادا به گناه گرفتار شود.»

لحظه شهادت نيز در واحد تراشكاري در كنار همكاران خود مشغول كار بودند كه بر اثر اصابت موشك هواپيماي دشمن به كارگاه تراشكاري در تاريخ 28/12/1363 به شهادت مي رسد و روح بلندش در جوار قرب الهي آرام مي گيرد.در مورخه 30/12/83 پيكر مطهرش تشييع گرديد و در گلزار شهداي هميشه جاويد خارگ در كنار بقعه امامزاده ميرمحمد به خاك سپرده شد.