زندیگنامه شهید

زندگينامه شهيد سهراب يگانه

شهيد سهراب يگانه در سال 1346 در روستاي بنه گز از توابع شهرستان تنگستان در خانواده اي متعهد و معتقد به اسلام چشم به جهان گشود و در سن 7 سالگي براي امر يادگيري دانش ، وارد دبستان اسفندياري بنه گز شد . پس از پايان دوره ابتدائي در مدرسه راهنمايي خاقاني (شهيد جلالي) ادامه تحصيل داد .

با آغاز حركت مردمي ايران بر عليه رژيم منحوس پهلوي در سال 1357 نقش واقعي و فعال خود را با توجه به فضايي كه در روستا بود نشان داد . هنگامي كه سهراب سال دوم راهنمايي را سپري مي كرد همزمان با آتش افروزي دشمن به مرزهاي ايران شد . فرمان مرشد پير و معمار انقلاب اسلامي براي دفاع از تماميت ارزشهاي انقلاب ، روح سرشار از محبت سهراب را متحول ساخت و او را از ميز درس و مدرسه به مراكز آموزش نظامي و جنگ كشانيد . در اواخر سال 1360 جهت آمادگي اعزام به جبهه اولين بار در يك مركز آموزشي كه در نيروگاه اتمي بوشهر برگزار گرديده بود شركت نمود ، سپس دوره ديگر آموزش نظامي را در شيراز به پايان رساند و بعد از آن براي ياري دوستان همرزمش عازم جبهه هاي حق عليه باطل گرديد .

در همان اوايل ورود به جبهه جنگ رشادتهاي خويش را در راه حفظ اسلام و مرزهاي ايران عزيز نشان داد . در بسياري از مأموريتهايي را كه به او محول مي شد ، با كمال ميل و علاقه با روحيه اي آكنده از عشق به انجام رسانيد . ولي اين فداكاري و ايثار ديري نپائيد و در منطقه چذابه[1]هدف گلوله خمپاره 60 ميليمتري دشمن قرار گرفت و از ناحيه شكم مجروح گرديد سپس براي مداوا به بيمارستان قائم شهر مقدس مشهد انتقال داده شد و مدتها در بيمارستان تحت عمل جراحي قرار گرفت ولي تمامي اين كوششها براي بهبودي حال او مفيد واقع نشد و در جوار امام غريب ، امام رضا (ع) عاشقانه به فيض عظماي شهادت نايل آمد .

او اولين شهيد روستاي خودش بود و در زمان تشييع جنازه همه براي او گريستند و از پروردگار عالم طلب مغفرت و آمرزش نمودند .

او در وصيت نامه اش به نصرت خدا بر كفار اشاره مي كند و اندوه و غم را در شهادتش براي خانواده اش جايز نمي داند و به مادرش در نامه هايش پياپي سفارش مي كند كه اگر شهيد شدم در مقابل دشمن بخنديد و گريه و زاري نكنيد و لباس سياه نپوشيد ، چرا كه من در راه رضاي خدا و هدف بزرگي به شهادت رسيده ام .

 

 

 

سجاياي اخلاقي شهيد سهراب يگانه

1- شجاعت وصف ناپذير در ميادين نبرد با دارا بودن سن كم

2- شهادت را بعنوان هدف بزرگ خود مي دانست و اشتياق فراواني به زندگي جاويد داشت

3- ايمانش به يقين نزديك شده بود

4- آنچه مربوط به زيور و زينت دنيا بود او را فريب نمي داد

5- دوست داشت همواره كار خير را هر چه بيشتر انجام دهد .

6- كمك به اعضاي خانواده در خانه

7- دوستدار و علاقمند به ورزش

8- پيروي مطلق از ولايت فقيه

9- خدمت بي ريا وبه اسلام و انقلاب

10- توجه به امر به معروف و نهي از منكر

11- نداشتن آرزوهاي طولاني و در دنيا

12- از كالاهاي دنيايي تنها در حد ضرورت اكتفا مي كرد

13-  شوخ طبع و چهره اش بشاش بود

14-  از اعمال و كردارهايي كه خداوند آنرا حرام فرموده چشم مي پوشيد

15- نداشتن صفاتي چون فخر فروشي ، ريا ، حب جاه و شهرت

16- چيزي را كه از او خواسته مي شد از قبيل امانت و اداء نماز در وقت پاس مي داشت و فراموش نمي كرد .

1- دشمن در تاريخ 1/12/1360 اقدام به پاتك سنگيني براي پس گيري منطقه چذابه نمود . علت نامگذاري آن به تنگه ، قرار گرفتن بين تپه هاي اصلي شيداغ و آبگرفتگي هورالعظيم است . عمليات مولاي متقيان (ع) با رمز عمليات يا علي (ع) ادركني با هدف انهدام نيروهاي دشمن در تاريخ 1/12/60 و بمدت 14 روز انجام گرفت كه نيروهاي عمل كننده در آن نيروهاي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي بودند . (برگرفته از كتاب عمليات سپاهيان اسلام در هشت سال دفاع مقدس از انتشارات سپاه 1368 ) .

خانواده شهيد سهراب يگانه

شهريار يگانه متولد 1305 ، پدر شهيد و سكينه حسيني مادر بزرگوار ايشان متولد 1313 مي باشند . پدر شهيد يگانه در روستايي به نام طلحه از توابع شهرستان دشتستان در خانواده اي مذهبي و متدين به دنيا آمد و از همان طفوليت پدرشان كه يكي از افراد مطرح و شجاع آن منطقه بوده از دست مي دهند و بعد به همراه برادران و خواهرانش وارد منطقه تنگستان مي شوند . سپس به روستاي انبارك و بعد از مدتي به روستاي بنه گز مهاجرت مي نمايند .

پدر شهيد از سن 11 سالگي مشغول به كار كردن و امرار معاش براي خانواده خود مي گردد : با آنكه جوان بود و سن و سالي از عمر او نمي گذشت از ناحيه پا دچار بيماري و عفونت مي شود و اين بيماري همواره او را آزرده مي ساخت . پس از مدتي براي تأمين معاش خانواده خود همراه با ديگر برادرانش راهي شهر آبادان مي گردد . براي اينكه بتوانند كار بهتري پيدا كنند ، به كشور بحرين مسافرت مي كند و با اينكه از بيماري پا بسيار رنج     مي كشيد اما مردانه بر پاي مي ايستد و به كار و كوشش مي پردازد و سالي چهار ماه براي سركشي از خانواده به روستاي بنه گز عزيمت مي كرد ، بالاخره در سن 65 سالگي به علت عفونت بيش از حد پايش و شدت جراحت مجبور      مي شود كه پايش را قطع كنند تا چند صباحي ديگر در قيد حيات باشند .

مادر شهيد در خانواده اي مذهبي و متدين كه پدرش از ذاكرين اهل بيت عصمت و طهارت بود چشم به جهان گشود . ايام نوجواني را پشت سر مي گذارد تا اينكه با پدر شهيد ازدواج  مي كند و حاصل ازدواج آنها چهار پسر و يك دختر مي باشد .

همواره به علت نبود پدر در خانواده وظيفه تعليم و تربيت فرزندان خود را بر عهده داشت . و سعي داشت فرزندان خود را مطابق با الگوهاي اخلاقي اسلام پرورش و تربيت نمايد و حاصل اين تربيت فرزند شهيد اوست كه از خطه دليران تنگستان راهي جبهه هاي نبرد حق عليه باطل مي سازد و به او سفارش مي كند كه «تا پوزه صدام و صداميان را به خاك ذلت نماليده ايد ، دست از دفاع و مبارزه نكشيد و من نيز هر شب و روز به دعا و ثنا شما مشغول خواهم بود» تا اينكه پس از مدتي خبر زخمي شدن فرزندش را به او رساندند اما او همچنان شاكر به درگاه خداوند بود و از خداوند خواست كه خودش نگهدار او باشد . پس از مدتي اندك فرزندش به علت زخم هاي وارده به شهادت مي رسد ، دست به سوي آسمان بلند مي كند و    مي گويد : «خدايا اين قرباني را از  حقير بپذير» .