خاطرات و خصوصيات شهيد

 

در سال 1357 ،هنگام پيروزي انقلاب به خدمت سربازي اعزام شد . در آن زمان ارتش از آنها خواست تا با ملت مبارزه كنند آنها يعني شهيد بهادر و ديگر سربازان مي‌خواستند كه دربرابر ملت در گير نشوند  ارتش نيز  آنهارا خيلي شكنجه مي‌داد . در همين هنگام امام خميني دستور داد كه سربازان از پاداگان نظامي فرار كنند سربازان نيز چنين كردند . بـه دستور امام و بـه مدت يك هفته در جايي مثل كوهها پناه بردند . بعداز انقلاب  امام دستور داد كه به محل  خدمت برگردند .  به علتي كه انقلاب شد ه بود مدت خدمت آنها كاهش يافت .

يكسال بعـد از انقلاب دوبـاره امام دستور داد كسانـي كه درتاريخ 1357 خدمت كرده‌اند دوباره به مدت شش ماه بيايند و خدمت كننـد . آنهـا رفتند و شش ماه خـدمت خود را پايان بردنـد . شهيد بهـادر در همان جا به مدت يكسال ماند . در همان زمان  جنگ شـروع شـد و به مدت يك هفته در  محاصره ماندند . ايشان در  هنگ كازرون خدمت مي كرد .

تمام همرزمان شهيد از بچه‌هاي كازرون و همان قسمتها بودند . از بچه‌هاي منطقه خودمان هيچ‌كس همرزم ايشان نبود . يك‌سـال و نيم هـم در ارتش بودنـد . هنگامي كه از او خواستنـد درجه بگيرد بخاطر علاقه اي كه به سپاه داشت ، نپذيرفت .  مدتي هم  محل كـار ش چاههاي نفت گچساران و امام حسـن بود . بعـد از چند سال براي مرخصي به بوشهر آمد .  مدت يكماه  در بوشهر ماند . سپس بدليل نياز نيرو دوباره برگشت .

ايشان يك هفته اي در خط مقدم بودند . يك روز به دستور فرمانده خود براي ديده باني عازم شد . د رحين انجام مأموريت مورد اصابت تركش خمپاره دشمن قرار گرفت و از قول همرزمانش در حالي كه گلويش خونين بود باز هم شعار الله اكبر سر مي داد .

بالاخره ايشان براثر اصابت همان تركش خمپاره در ماه محرم به درجه رفيع شهادت نائل آمد .

ايشـان فردي بسيار خوش اخلاق بود و به فقرا كمك مي كرد  و به خاطر خوش اخلاقي همه را جذب خود نموده بود . علاقه زيادي به نماز داشت وي هنگام حضور در جبهه‌ها كمتر به مرخصي مي‌آمد .

 

 

خاطراتي از شهيد از زبان برادرش يدالله بهادر :

 

شهيـد در زمان سـربازي با توجـه به اينكه از نظـر درسي مدرسـه نرفته بود ، ولـي ضمن سربازي توانسته بود سواد خواندن و نوشتن را ياد بگيرد ، پاي سخنرانيها مطالبي را از اسلام بياموزد .

وي از يكـي از روحانيون سـؤال مي‌كند داستان انقلاب از چه قرار است او در جواب سؤال مي‌گويد : يك طرف امام حسين (ع) و طرف ديگر يزيد است . شهيـد مي‌گفت از آن زمـان در فكـر بـودم كه چـه كار بكنم تا در صف لشكر يزيديان نباشم . به همين دليل با فرمان امام (ره) مبني بر فرار سربازان ، اوليـن فردي بـود كه به بهانه مرخصي ساعتي از پادگان كازرون فرار مي‌كند . وي به منزل آمده و گفت كه هشت روز مرخصـي دارد . گفتيم چرا مي‌گويي هشت روز ، گفت : اگر بعد از 8 روز دستگير شوم حتماً اعدام خواهم شد . مي‌خواهـم تا كسي متوجه نشده در فكر جايي باشم . به همين دليل به كوههاي اطراف پناه برد و به مدت 3 ماه بطور مخفـي زندگي مي كرد هنگامي كه انقلاب به پيروزي رسيد ، براي ادامه خدمت سربازي به پادگان برگشت .

 

خاطره‌ي ديگري از شهيد :

در شب شهـادت ، در همان منطقه بودم . ولي اطلاع نداشتم شهيد هم به جبهه آمده است . يكي از شهداءكه رابطـه بسيار نزديكـي با هم داشتيـم به خوابم آمد . بعد اينكه شهيد را در آغوش گرفتم در همان منطقه پشت خاكريز نشستيم  از شهيد خواستم تا كارهاي خود را بعـد از شهـادت بگويـد  گفت : من بعد از شهادت از طرف خدا مأمور بوده كه به خانواده شهداء سركشي كنم. به  منزلتـان رفته بودم ولي چون شما نبوديد حالا نزد شما آمده‌ام. در همين عالم رويا بودم كه براي نگهباني بيدارم كردند .

فرداي آن روز با خود گفتم  شايد اين توفيـق ( شهادت ) نصيب من شود . اما بعد از يك هفته باخبر شدم كه برادرم به شهادت رسيـده است . دقيقاً همـان شب جمعه كه شهيد بـه خـواب مـن آمـده بـود ، يعنـي روز پنجشنبـه 24 محـرم ، مصادف با آبان سال 61 برادرم به شهادت رسيده بود .

 

 

 

 

 

اي بهادر اي دلير بت شكن                                                      اي علمدار لاله خونين كفن

اي عقاب قلة فتح و ظفر                                                          اي نهادت تيز بال در سفر

جبهه از نام تو يابد آبرو                                                           لاله از خون تو گردد سرخ رو

جسم تو تحليق رضواني گرفت                                                  جان تو آهنگ يزداني گرفت

هر كه جانان ديد جان سازد نثار                                                 دل به ياد يار مي‌گيرد قرار

در هواي عشق جانان سينه‌چاك                                                 رفتي اي مرغ بهشتي زير خاك

شب بي ماه فروزان تاختي                                                       تا كه دل در كوي جانان باختي

 

 

 

 

سراينده : خرم پناهي

29/12/1361