زندیگنامه شهید

شهيد عبدالحسين حيدري فرزند حسين در سال 1342  در خانواده اي مذهبي ومتدين و از طبقه محروم جامعه كه از لحاظ مادي فقير ولي بسيارغني از نظر معنوي ، در روستاي اسماعيل محمودي ديده به جهان گشود .

وي چهارمين فرزند خانواده بود و ايشان دوران ابتدايي را در زادگاهش به پايان رساند ولي به دليل تنگدستي خانواده  از ادامه تحصيل باز ماند و در كار  كشاورزي و دامداري يار و مددكار پدر خويش  بود  و  به خوبي حق پدري  بر فرزند را بجاي  آورد .

شهيد با رسيدن به سن 18سالگي خود را آماده خدمت مقدس سربازي  نمود ودوسال تمام درمناطق جنگي عين خوش وزبيدات درقسمت توپ خانه و همچنين در عمليات هاي خيبر وجزيره مجنون به نحو احسن  انجام  وظيفه كرد  تا اينكه خدمت سربازي را به پايان رساند .

هنوز دو ماه از اتمام خدمت سربازي نگذشته بود  كه با لبيك گفتن  به  نداي رهبر فرزانه باجان و دل راهي جبهه هاي نبرد شد .

ايشان در عمليات قدس 3  لشكر 19 فجرگردان قاسم در منطقه دهلران  موسيان شجاعانه جنگيد وازكشور و ناموس خود دفاع كرد وجان شيرين خود را فداي اسلام نمود تا اسلام  و قرآن زنده بماند  و سرانجام  در  تاريخ  19 /4/64  مفقودالاثر گرديده وپس از 15 سال چشم انتظاري خانواده ،  به روستاي خويش بازگشت تا ثابت نمايد كه عشق به شهادت است كه مي تواند سعادت  ابدي  را  نصيب  هركس نمايد  و انسان را  از گناهان پاك نموده  و  با  روحي خالص  و قلبي پاك به ديدار خداوند جهانيان راهي كند .

پدر  شهيد  عبدالحسين  حيدري  ،  حسين  نام  دارد كه  قبلا  به كار كشاورزي و دامداري مشغول بوده  و از  اين طريق امرار معاش  مي كرده  است  و بعد از فوت وي  مادر شهيد  ازدواج مجدد  نموده است   كه  حاصل  ازدواج  ايشان با مادر شهيد كه فاطمه نام دارد . دو پسر  و چهار دختر مي باشد كه يكي از فرزندان عبدالحسين  نام دارد .

خداوند مطمئنا پدران و مادران  با ايمان  و با تقوا  را  مورد  رحمت  خود  قرار  مي دهد  ،  بخصوص  والدين شهدا  كه فرزندان صالح تقديم  انقلاب  و اسلام  نموده اند  و  مايه افتخار اسلام و انقلاب  محسوب مي شوند .

شهيد عبدالحسين حيدري  داراي  اخلاقي اسلامي  و فردي  پرجنب و جوش بود و با افراد روستا با خوش رويي رفتار مي كرد ودر حل مشكلات آنها  نهايت همت خود  را  به خرج  مي داد تا  مشكلات مردم  را  برطرف نمايد .

وي كه خدمت مقدس سربازي خود  را  در جبهه ها گذرانده  بود پس از دو ماه ماندن در خانه . غيرت وجوانمردي و ايمان بالاي شهيد  به وي  اجازه بيشتر ماندن را نداد و با عشق وعلاقه خود را درصف رزمندگان اسلام رسانيد تا ايشان از عاشقان و ارادتمندان حضرت ابا عبدالله الحسين (ع)  بود  . او بسيار درمراسمات عزاداري براي مولايش تلاش مي كرد ودرس شجاعت و ايثار را از آن بزرگوار آموخت  و ادامه دهنده  راه سيدالشهدا شد  و با  جان  نثاري و فداكاريهاي خود اين عشق وعلاقه را به اثبات رساند.

ايشان به رهبر كبير انقلاب اسلامي عشق مي ورزيد و مرتب بيانيه هاي  ايشان را دنبال مي كرد تا جايي كه در اولين فرصت  نداي امام  راحل  را  پاسخ داد و خود را سريعا در صفوف دلاور مردان تاريخ  قرار داد تا  از اسلام  و قرآن دفاع كند وبا  استقامت و پايداري خود نشان دهد كه جوانان اسلامي ما قهرمانان  هميشه جاويدند .

ايشان كه با فقر مالي شديدي مواجه بود ازادامه تحصيل باز ماند و پدر را دركارهاي كشاورزي ودامداري ياري نمود .گرچه ازمدرسه وعلم ودانش فاصله گرفت ولي درمدرسه ايثار وفداكاري ثبت نام كرد كه باعث حفظ مملكت و ميهن اسلامي شد .

شهيد در ماه مبارك رمضان درحالي كه روزه داشتند خود را به جبهه نبرد رساند وبه دفاع پرداخت و همين تاثيرات معنوي روي اين جوان بلند همت اثر گذاشت و راهي را درپيش گرفت كه نهايت اين راه شهادت درراه خدا بود
.