دشمن در جمع بندي اطلاعات حاصله خود - بويژه توسط ما هواره‌هاي آمريكايي - به اين نتيجه رسيده بود كه ايران بزودي در منطقه « شوش » عمليات بزرگي انجام خواهد داد . از اين رو استحكامات و تمركز شديد نيرو را در شوش ايجاد كرد و ميادين مين را وسعت داد .
همچنين 10 تيپ مستقل به همراه چند تيپ « جيش الشعبي » به دو لشگر تقويت شده‌اش در منطقه افزوده و براي پيش دستي در تاريخ 17 بهمن ماه 1360، حمله خود را با شديدترين آتش توپخانه و بمبارانهاي مهمات و تجهيزات خود را صرف نبرد در چزابه كرد ، اما با مقاومت سرسختانه نيروهاي ايراني رو به رو شد .
در مقابل نيروهاي خودي با انجام عمليات « مولاي متقيان (ع)» معروف به جنگ چزابه در يكم اسفند ماه 1360 تلاشهاي بي‌رويه دشمن را عقيم گذاشتند . اين عمليات دو هفته به طول انجاميد و خسارات قابل توجهي به يگانهاي تقويت شده ارتش صدام وارد آمد .
تنها ثمر حمله عراق به چزابه اين بود كه عمليات سراسري و گسترده « فتح المبين » يك ماه و نيم به تعويق بيفتد .
ارتش عراق در عمليات شكست حصر آبادان اعلام كرده بود كه 80 تن و در عمليات « طريق القدس » 34 نفر كشته داده است ، ولي در نبرد چزابه شمار تلفات انساني خود را به 200 نفر اعلام نمود ،‌كه اين تفاوت آمار ، شمار تلفات فراوان عراق در چزابه را مي‌رساند ، علي رغم اين ادعا ، دشمن دست كم 2000 كشته در اين منطقه به جاي گذاشت .