دانشنامه
دایره المعارف شهدا
عملیات ها
چندرسانه ای
دو قرن مقاومت
پژوهش ها
مناطق راهیان نور 
فروشگاه
حمایت مالی
اخبارشهید حسنعلی فرحی
847
نام حسنعلي
نام خانوادگی فرهي
نام پدر علي
تاریخ تولد 1336/01/09
محل تولد بوشهر - بوشهر
تاریخ شهادت 1361/01/01
محل شهادت گناوه
مسئولیت -
نوع عضویت ساير(بمباران)
شغل -
تحصیلات سوم راهنمايي
مدفن دهكهنه
زندگینامه
خاطرات
زندیگنامه شهید
زخون هر شهيدي لاله رويد
در فروردين 1336 در يك خانواده متدين و زحمت كش در سحرگاهي مهتابي كودكي خوشبخت ديده به اين دنيا گشود . پدر و مادرش از گل نو رسيده شان مسرور و سرمست بودند ولي آنها نمي دانستند چه سعادتي در انتظار آينده اوست و به چه جايگاهي خواهد رسيد وگرنه خيلي خوشحالتر و شادابتر مي شدند . ايشان فهميد پا به دنيايي گذاشته كه وادي آن هم نشيني با ابرار و پيامبران است . بياييد با هم به سراغش برويم ، بياييد پا به دنيايش گذاريم , بياييد كمي قصه روزگار تلخ و شيرينش را بدانيم , بياييد خالصانه به زندگي او پا بگذاريم ، شايد نا گفته هايي بدانيم كه قبلا" نمي دانستيم . دانستن راه و راز زندگي و سعادت آدمهاي بزرگ براي ما مي تواند درس و عبرت زندگي باشد . او در جايي به نام بند محمد عبدالله از توابع بخش شبانكاره متولد شد و چون شغل پدرش كافه داري بوده و راه اصلي بندر گناوه و ريگ به برازجان در قديم از آنجا عبور مي كردند لذا به دليل موقعيت و امرا ر معاش تابستان را در روستاي بند محمد عبدالله كنار جاده قديمي برازجان - گناوه مي گذراند . در زمستان نيز به راه قديمي كه به راه سعد آباد معروف بوده نقل مكان مي كرده است .
شهيد دوران كودكي را در كنار خانواده خود سپري و در سن 7 سالگي به مدرسه رفته و دوره دبستان را در مدرسه امير كبير ( شهدائ امروزي ) گذرانده و دوره راهنمائي را در شبانكاره و سال اول تا دوم دبيرستان را با دوستش عبدالحسين منصوري به اتمام رسانيده . ايشان بدليل مشكلات اياب و ذهاب و مسائل و مشكلات مالي نتواست ادامه تحصيل دهد و با اين حال تا آنجايي كه درس مي خواند از نظر درسي نمرات خوبي كسب مي كرد و از نظر اخلاقي دانش آموز خوب ومؤدبي بود بارها از طرف دبيران از او به عنوان شاگرد نمونه قدرداني و تشكر و تشويق مي شد . بعضي روزها هم درس مي خواند و هم در قهوه خانه به پدرش كمك مي كرد . بعضي روزها كه درس نداشت به كار كشاورزي در زمين زراعي پدر مشغول مي شد . بعد از پايان تحصيلات نيز با تراكتور كار و كشاورزي مي كرد.
او فردي نمونه هم در تحصيل و هم در كار بود . او بر گرفته از انقلابي كبير بود , او از نسل بزرگي بود . او بچه انقلاب و بر خاسته از نهضت بزرگ خميني (ره ) كبير بود . در انقلاب پا به پاي مردم راهپيمايي مي كرد . خود به ياد دارم كه مردم منطقه شبانكاره به خاطر اتحاد و همبستگي بيشتر با ماشين هايي كه در اختيار داشتند هم در شبانكاره و هم در روستاي اطراف تجمع مي كردند و برعليه محمد رضا شاه تظاهرات مي كردند . شهيد فرحي هم از مردمان همان روزها بود . بر گرفته از آنها بود . بخاطر انقلابي بودنش بود كه سالها ي بعدي زندگي پر بارش طاقت حرف زور منافق را نداشت و جان خود را فداي مردمي كرد كه داشتند از دست منافقين ضربه مي خوردند . آري ايشان در سال 1361 در شهرستان گناوه بدليل درگيري با منافقين مزدور به درجه رفيع شهادت نائل آمد . شهيد حسنعلي فرحي آيا مي دانست كه چه سعادتي در انتظار اوست ؟ آيا مي دانست كه روزي مي تواند افتخار كند كه اولين شهيد شبانكاره اوست ؟ آري ايران با پايداري فرحي و امثال او و همزمانش پايدار است
ادامه مطلب
زخون هر شهيدي لاله رويد
در فروردين 1336 در يك خانواده متدين و زحمت كش در سحرگاهي مهتابي كودكي خوشبخت ديده به اين دنيا گشود . پدر و مادرش از گل نو رسيده شان مسرور و سرمست بودند ولي آنها نمي دانستند چه سعادتي در انتظار آينده اوست و به چه جايگاهي خواهد رسيد وگرنه خيلي خوشحالتر و شادابتر مي شدند . ايشان فهميد پا به دنيايي گذاشته كه وادي آن هم نشيني با ابرار و پيامبران است . بياييد با هم به سراغش برويم ، بياييد پا به دنيايش گذاريم , بياييد كمي قصه روزگار تلخ و شيرينش را بدانيم , بياييد خالصانه به زندگي او پا بگذاريم ، شايد نا گفته هايي بدانيم كه قبلا" نمي دانستيم . دانستن راه و راز زندگي و سعادت آدمهاي بزرگ براي ما مي تواند درس و عبرت زندگي باشد . او در جايي به نام بند محمد عبدالله از توابع بخش شبانكاره متولد شد و چون شغل پدرش كافه داري بوده و راه اصلي بندر گناوه و ريگ به برازجان در قديم از آنجا عبور مي كردند لذا به دليل موقعيت و امرا ر معاش تابستان را در روستاي بند محمد عبدالله كنار جاده قديمي برازجان - گناوه مي گذراند . در زمستان نيز به راه قديمي كه به راه سعد آباد معروف بوده نقل مكان مي كرده است .
شهيد دوران كودكي را در كنار خانواده خود سپري و در سن 7 سالگي به مدرسه رفته و دوره دبستان را در مدرسه امير كبير ( شهدائ امروزي ) گذرانده و دوره راهنمائي را در شبانكاره و سال اول تا دوم دبيرستان را با دوستش عبدالحسين منصوري به اتمام رسانيده . ايشان بدليل مشكلات اياب و ذهاب و مسائل و مشكلات مالي نتواست ادامه تحصيل دهد و با اين حال تا آنجايي كه درس مي خواند از نظر درسي نمرات خوبي كسب مي كرد و از نظر اخلاقي دانش آموز خوب ومؤدبي بود بارها از طرف دبيران از او به عنوان شاگرد نمونه قدرداني و تشكر و تشويق مي شد . بعضي روزها هم درس مي خواند و هم در قهوه خانه به پدرش كمك مي كرد . بعضي روزها كه درس نداشت به كار كشاورزي در زمين زراعي پدر مشغول مي شد . بعد از پايان تحصيلات نيز با تراكتور كار و كشاورزي مي كرد.
او فردي نمونه هم در تحصيل و هم در كار بود . او بر گرفته از انقلابي كبير بود , او از نسل بزرگي بود . او بچه انقلاب و بر خاسته از نهضت بزرگ خميني (ره ) كبير بود . در انقلاب پا به پاي مردم راهپيمايي مي كرد . خود به ياد دارم كه مردم منطقه شبانكاره به خاطر اتحاد و همبستگي بيشتر با ماشين هايي كه در اختيار داشتند هم در شبانكاره و هم در روستاي اطراف تجمع مي كردند و برعليه محمد رضا شاه تظاهرات مي كردند . شهيد فرحي هم از مردمان همان روزها بود . بر گرفته از آنها بود . بخاطر انقلابي بودنش بود كه سالها ي بعدي زندگي پر بارش طاقت حرف زور منافق را نداشت و جان خود را فداي مردمي كرد كه داشتند از دست منافقين ضربه مي خوردند . آري ايشان در سال 1361 در شهرستان گناوه بدليل درگيري با منافقين مزدور به درجه رفيع شهادت نائل آمد . شهيد حسنعلي فرحي آيا مي دانست كه چه سعادتي در انتظار اوست ؟ آيا مي دانست كه روزي مي تواند افتخار كند كه اولين شهيد شبانكاره اوست ؟ آري ايران با پايداري فرحي و امثال او و همزمانش پايدار است
سجاي اخلاقي و ويژگي هاي شخصي شهيد
شهيد حسنعلي فرحي در دوران تحصيل جزء دانش آموزان ممتاز و درس خوان و مؤدب بود . گزيده اي از اخلاقيات شهيد فرحي را از زبان برادر كوچكتراو ارسلان فرحي بازگو مي كنيم :
شهيد فرحي در كارها به پدرم كمك مي كرد و در بين ما او پسر نمونه و فداكار و با هوش بود . آنقدر با هوش و با استعداد بود كه هر وقت يك بار تعمير كار يا استاد كاري دستگا هي را در حضور او تعمير مي كرد بار دوم خودش ازعهده آن همه كار بر مي آمد . مثلاً در زمينه مكانيكي او مهارت و استعداد خاصي داشت هر موقع موتور پمپ كشاورزي يا تراكتور ما خراب مي شد نيازي به تعمير كار نداشتيم چون شهيد خودش آن را تعمير مي كرد .بدون اينكه دوره كارآموزي ديده باشد به همين جهت در بين شهر علاقمندان و دوستداران زيادي داشت . پدرم او را فردي استثنايي مي دانست و هر موقع به مشكل بر مي خورد با وجود اين كه پسر بزرگتر هم نبود ولي پدرم در مشكلات از او كمك مي گرفت .از نظر نماز و روزه هيچ وقت نمي گذاشت نمازش قضا شود و عبادتش را هيچ وقت ترك نكرد هميشه نام و ياد خداوند ورد زبانش بود و در بيشتر كارها از جمله ((يا علي )) مدد مي جست .
در فصل كاشت زمينهاي زراعي مردم را كشت مي زد . مثلاً هنگامي كه پدرم در قيد حيات و به شغل كافه داري مشغول بود (واقع در بند محمد عبدالله) چون آب آشاميدني نداشتيم از آنجا با الاغ و گاري به شبانكاره مي آمد و براي آب مصرفي خانواده و مصرف مردم 20 كيلو متر راه مي پيمود تا آب تهيه نمايد . بنابراين چون مسير راه بسيار طولاني و خراب بود بارها اتفاق مي افتاد كه شب را تا صبح در شهر مي خوابيد تا صبح كه دوباره راه بيفتد و اين مسير طولاني را طي كند . خلاصه زحمات زيادي براي آوردن آب مي كشيد . شهيد فرحي فردي خير بود و هميشه به مردم فقير كمك مي كرد . مردم محل هم به او احترام زيادي مي گذاشتد چون ايشان را شخصي با ايمان و خوش اخلاق و مردم دار مي شناختند ، مثلاً اگر كسي به وسيله نقليه او (موتور سيكلت ) نياز داشت ، علي رغم اينكه خودش احتياج داشت وسيله را به آن شخص مي داد او هم پس از 4يا5 روز استفاده آن را پس مي آورد و بخاطر اين خصوصيات اخلاقي كه داشت ، وقتي مردم محل فهميدند كه حسنعلي شهيد شده از كوچك وبزرگ از اين خبر بسيار ناراحت شدند.
خوانندگان عزيز بياييد از خواهر شهيد فرحي بپرسيم .ايشان همسر آقاي محمد كشتكار ساكن شهر آبپخش مي باشد . ايشان نقش بسيار والايي در تربيت و پرورش فرزند شهيد فرحي (علي فرحي) داشتند چون بعد از شهادت شهيد فرحي سرپرستي فرزندش علي را بر عهده مي گيرد و براي او زحمات زيادي مي كشند . تا كم كم بزرگ شده در دبيرستان شبانه روزي امام جعفر صادق شروع به ادامه تحصيل مي دهد . در درس ها و بسياري از مشكلات كه براي فرزند شهيد ايجاد مي شد, مدد كارش بودند . تا اينكه به لطف خدا و زحمت هاي خواهر شهيد ، همسر بزرگوارش آقاي محمد كشتكار و همت فرزند شهيد , ايشان در دانشگاه زاهدان قبول مي شود و شروع به ادامه تحصيل در دانشگاه زاهدان مي كند .
از زبان خواهرشهيد بشنويم شايد نا گفته هاي ديگري بگويد:
من خواهر شهيد حسنعلي فرحي هستم . در آن سال كه ايشان شهيد شدند حدود 11 تا 12 ساله بودم و سن زيادي هم نداشتم به همين دليل خاطرات خاصي از ايشان به ياد ندارم ولي تا آنجا كه به ذهنم مي آيد اخلاق و رفتار بسيار خوبي داشتند . او از جواني علاقه شديدي به شهادت داشت ولي به دليل مخالفت پدر ومادرم موفق به حضو در جبهه نشدند . او بسيار مهربان بود و از همان دوران نوجواني پول تو جيبي هاي خود را به فقرا مي بخشيد , در صورتي كه خودش به آن نيازمند بود . رفتار ايشان با خود من بسيار خوب بود و اغلب با هم درد دل مي كرديم و هميشه از خدا مي خواست شهادت نصيب او شود و بالاخره هم مزد خود را از خدا گرفت . نحوه شهادت ايشان به اين صورت بود كه او به اتفاق پدرم براي خريد يك دستگاه تراكتور به شهر گناوه رفته بودند . حسنعلي به همراه راننده جلوي وانت نشسته بودند كه در راه با يك فرد مسلح مواجه مي شوند . فرد مسلح آنها را تهديد مي كند كه اگر او را به مقصد مورد نظرش نبرند آنها را مي كشد . فرد مسلح در عقب وانت سوار مي شود . حسنعلي از جلوي وانت به عقب مي آيد ، فرد مسلح با تفنگ او را تهديد مي كند و مي گويد سپاه پاسداران در حال تعقيب من هستند و بايد فورا" از شهرخارج شوم. حسنعلي با فرد مسلح درگير مي شود.فرد مسلح بسوي راننده وانت شليك مي كند و گلوله به بيني راننده اصابت مي كند و راننده نيز به دليل جراحت زياد مجبور به خاموش كردن ماشين مي شود . حسنعلي به اتفاق فرد مسلح از ماشين پياده شده و چند دقيقه اي با هم درگير بودند كه فرد مسلح چند گلوله به سينه حسنعلي مي زند تا او را رها كند . در همين حال ماشين سپاه را از راه مي رسد و باكمك مردمي كه ازپي حادثه تجمع كرده بودند فردرا دستگيرمي كنند و برادرم در همان موقع به درجه رفيع شهادت نائل مي شوند . پس از دستگيري فرد منافق او اعتراف مي كند كه من هر چه به او (شهيد ) گفتم مرا رها كن ، رها نكرد و مجبور به تير اندازي شدم . وي همچنين به بمب گذاري هايي كه در مكانهاي عمومي از قبيل اداره پست و پمپ بنزين و…. كرده بود اعتراف مي كند و پس از خنثي كردن بمب ها فرد منافق در شهر بوشهر اعدام شد. حالا من به عنوان يك خواهر شهيد افتخار مي كنم كه برادرم در راه خدا شهيد شده و به آرزوي خود رسيده است .ايشان مايه سربلندي و افتخار ما شده است .روحش شاد و راهش پر رهروباد!
خواهر شهيد :
عشق است كه سينه زلالش سرخ است
پرواز كبوتري كه بالش سرخ است
چون خاطره سبز شهيدان سرخ است
باغي كه چهار فصل سالش سرخ است
والسلام عليكم و رحمه الله
خاطره‌اي به نقل از يكي از دوستان نزديك شهيد
در كنار خانه شهيد رودخانه اي به نام شاه حسيني وجوددارد . اين رودخانه فصلي است وموقع بارش باران آب جاري مي شود . گهگاهي هم كه باران زياد ببارد آب آن طغيان مي كند . در روزي كه باران زياد باريده بود و برخي بچه ها مشغول نگاه كردن به آب رودخانه و بعضي ها هم مشغول شنا كردن بودند , يكي از بچه ها داخل رودخانه مي افتد واو را آب مي برد . در اين موقع حسنعلي از راه مي رسد و شجاعانه خود را در آب پرت مي كند و او را از آب گرفته از غرق شدن نجات مي دهد . در ضمن اين غرق شده همان كسي است كه اين خاطره را براي ما تعريف مي كند .
431 وطنم ايرانم
اي بلنداي غرور
اي سرافرازي و نور
كوههايت چه بلور
مردمانت چه غيور
رودهايت مجنون
و خروشان
مي رود تا به سرا مرز جنون
و بسان دل ليلي
آسمانت همه نيلي
بازوانت همه پيلي
وطنم ايرانم
مرزهايت آنجاست
هر كجا تير و كمانش
بكشيدش آرش
بكشيدش تا هامون
اندكي تا جيحون
آن طرف تا كارون
بنشاندش آرش
آن طرف به خزر
از خليج تا سرخس
آن طرفتر به ارس
مرز تو , اي ايران
نقش و نگاري است
كه با خون شهيدان
432 شده ايران
مردمانت همه چون كوه دماوند
همه بر تارك تاريخ
چو حسين , فهميده اند
وطنم ايرانم
آريا نسل تو بود
نسلي از خاك تو بود
خاك تو چون پاك است
بي گمان غم ناك است
غم از جور زمانه
وطنم , ايرانم
قلب من ايرانه
سراينده: حسين دبير فلك
433ده من آنجا بود
لب آن دره شاهي
دمنش كوه دو گوش
ده من آنجا بود
دور آن دشت بزرگي است
پراز تپه و تل
پراز سبزه و گل
ده من آنجا بود
شايدم رؤيا بود
خانه ام آنجا بود
خانه ساده خشتي
به خرمن جا بود
ده من آنجا بود
ره آن تا به قدمگاه علي (ع)
مي گذارم پسرم نام علي
مي شوم در ره دين مثل علي (ع)
من يه شهيد
سراينده: حسين دبير فلك
ادامه مطلب
شهيد حسنعلي فرحي در دوران تحصيل جزء دانش آموزان ممتاز و درس خوان و مؤدب بود . گزيده اي از اخلاقيات شهيد فرحي را از زبان برادر كوچكتراو ارسلان فرحي بازگو مي كنيم :
شهيد فرحي در كارها به پدرم كمك مي كرد و در بين ما او پسر نمونه و فداكار و با هوش بود . آنقدر با هوش و با استعداد بود كه هر وقت يك بار تعمير كار يا استاد كاري دستگا هي را در حضور او تعمير مي كرد بار دوم خودش ازعهده آن همه كار بر مي آمد . مثلاً در زمينه مكانيكي او مهارت و استعداد خاصي داشت هر موقع موتور پمپ كشاورزي يا تراكتور ما خراب مي شد نيازي به تعمير كار نداشتيم چون شهيد خودش آن را تعمير مي كرد .بدون اينكه دوره كارآموزي ديده باشد به همين جهت در بين شهر علاقمندان و دوستداران زيادي داشت . پدرم او را فردي استثنايي مي دانست و هر موقع به مشكل بر مي خورد با وجود اين كه پسر بزرگتر هم نبود ولي پدرم در مشكلات از او كمك مي گرفت .از نظر نماز و روزه هيچ وقت نمي گذاشت نمازش قضا شود و عبادتش را هيچ وقت ترك نكرد هميشه نام و ياد خداوند ورد زبانش بود و در بيشتر كارها از جمله ((يا علي )) مدد مي جست .
در فصل كاشت زمينهاي زراعي مردم را كشت مي زد . مثلاً هنگامي كه پدرم در قيد حيات و به شغل كافه داري مشغول بود (واقع در بند محمد عبدالله) چون آب آشاميدني نداشتيم از آنجا با الاغ و گاري به شبانكاره مي آمد و براي آب مصرفي خانواده و مصرف مردم 20 كيلو متر راه مي پيمود تا آب تهيه نمايد . بنابراين چون مسير راه بسيار طولاني و خراب بود بارها اتفاق مي افتاد كه شب را تا صبح در شهر مي خوابيد تا صبح كه دوباره راه بيفتد و اين مسير طولاني را طي كند . خلاصه زحمات زيادي براي آوردن آب مي كشيد . شهيد فرحي فردي خير بود و هميشه به مردم فقير كمك مي كرد . مردم محل هم به او احترام زيادي مي گذاشتد چون ايشان را شخصي با ايمان و خوش اخلاق و مردم دار مي شناختند ، مثلاً اگر كسي به وسيله نقليه او (موتور سيكلت ) نياز داشت ، علي رغم اينكه خودش احتياج داشت وسيله را به آن شخص مي داد او هم پس از 4يا5 روز استفاده آن را پس مي آورد و بخاطر اين خصوصيات اخلاقي كه داشت ، وقتي مردم محل فهميدند كه حسنعلي شهيد شده از كوچك وبزرگ از اين خبر بسيار ناراحت شدند.
خوانندگان عزيز بياييد از خواهر شهيد فرحي بپرسيم .ايشان همسر آقاي محمد كشتكار ساكن شهر آبپخش مي باشد . ايشان نقش بسيار والايي در تربيت و پرورش فرزند شهيد فرحي (علي فرحي) داشتند چون بعد از شهادت شهيد فرحي سرپرستي فرزندش علي را بر عهده مي گيرد و براي او زحمات زيادي مي كشند . تا كم كم بزرگ شده در دبيرستان شبانه روزي امام جعفر صادق شروع به ادامه تحصيل مي دهد . در درس ها و بسياري از مشكلات كه براي فرزند شهيد ايجاد مي شد, مدد كارش بودند . تا اينكه به لطف خدا و زحمت هاي خواهر شهيد ، همسر بزرگوارش آقاي محمد كشتكار و همت فرزند شهيد , ايشان در دانشگاه زاهدان قبول مي شود و شروع به ادامه تحصيل در دانشگاه زاهدان مي كند .
از زبان خواهرشهيد بشنويم شايد نا گفته هاي ديگري بگويد:
من خواهر شهيد حسنعلي فرحي هستم . در آن سال كه ايشان شهيد شدند حدود 11 تا 12 ساله بودم و سن زيادي هم نداشتم به همين دليل خاطرات خاصي از ايشان به ياد ندارم ولي تا آنجا كه به ذهنم مي آيد اخلاق و رفتار بسيار خوبي داشتند . او از جواني علاقه شديدي به شهادت داشت ولي به دليل مخالفت پدر ومادرم موفق به حضو در جبهه نشدند . او بسيار مهربان بود و از همان دوران نوجواني پول تو جيبي هاي خود را به فقرا مي بخشيد , در صورتي كه خودش به آن نيازمند بود . رفتار ايشان با خود من بسيار خوب بود و اغلب با هم درد دل مي كرديم و هميشه از خدا مي خواست شهادت نصيب او شود و بالاخره هم مزد خود را از خدا گرفت . نحوه شهادت ايشان به اين صورت بود كه او به اتفاق پدرم براي خريد يك دستگاه تراكتور به شهر گناوه رفته بودند . حسنعلي به همراه راننده جلوي وانت نشسته بودند كه در راه با يك فرد مسلح مواجه مي شوند . فرد مسلح آنها را تهديد مي كند كه اگر او را به مقصد مورد نظرش نبرند آنها را مي كشد . فرد مسلح در عقب وانت سوار مي شود . حسنعلي از جلوي وانت به عقب مي آيد ، فرد مسلح با تفنگ او را تهديد مي كند و مي گويد سپاه پاسداران در حال تعقيب من هستند و بايد فورا" از شهرخارج شوم. حسنعلي با فرد مسلح درگير مي شود.فرد مسلح بسوي راننده وانت شليك مي كند و گلوله به بيني راننده اصابت مي كند و راننده نيز به دليل جراحت زياد مجبور به خاموش كردن ماشين مي شود . حسنعلي به اتفاق فرد مسلح از ماشين پياده شده و چند دقيقه اي با هم درگير بودند كه فرد مسلح چند گلوله به سينه حسنعلي مي زند تا او را رها كند . در همين حال ماشين سپاه را از راه مي رسد و باكمك مردمي كه ازپي حادثه تجمع كرده بودند فردرا دستگيرمي كنند و برادرم در همان موقع به درجه رفيع شهادت نائل مي شوند . پس از دستگيري فرد منافق او اعتراف مي كند كه من هر چه به او (شهيد ) گفتم مرا رها كن ، رها نكرد و مجبور به تير اندازي شدم . وي همچنين به بمب گذاري هايي كه در مكانهاي عمومي از قبيل اداره پست و پمپ بنزين و…. كرده بود اعتراف مي كند و پس از خنثي كردن بمب ها فرد منافق در شهر بوشهر اعدام شد. حالا من به عنوان يك خواهر شهيد افتخار مي كنم كه برادرم در راه خدا شهيد شده و به آرزوي خود رسيده است .ايشان مايه سربلندي و افتخار ما شده است .روحش شاد و راهش پر رهروباد!
خواهر شهيد :
عشق است كه سينه زلالش سرخ است
پرواز كبوتري كه بالش سرخ است
چون خاطره سبز شهيدان سرخ است
باغي كه چهار فصل سالش سرخ است
والسلام عليكم و رحمه الله
خاطره‌اي به نقل از يكي از دوستان نزديك شهيد
در كنار خانه شهيد رودخانه اي به نام شاه حسيني وجوددارد . اين رودخانه فصلي است وموقع بارش باران آب جاري مي شود . گهگاهي هم كه باران زياد ببارد آب آن طغيان مي كند . در روزي كه باران زياد باريده بود و برخي بچه ها مشغول نگاه كردن به آب رودخانه و بعضي ها هم مشغول شنا كردن بودند , يكي از بچه ها داخل رودخانه مي افتد واو را آب مي برد . در اين موقع حسنعلي از راه مي رسد و شجاعانه خود را در آب پرت مي كند و او را از آب گرفته از غرق شدن نجات مي دهد . در ضمن اين غرق شده همان كسي است كه اين خاطره را براي ما تعريف مي كند .
431 وطنم ايرانم
اي بلنداي غرور
اي سرافرازي و نور
كوههايت چه بلور
مردمانت چه غيور
رودهايت مجنون
و خروشان
مي رود تا به سرا مرز جنون
و بسان دل ليلي
آسمانت همه نيلي
بازوانت همه پيلي
وطنم ايرانم
مرزهايت آنجاست
هر كجا تير و كمانش
بكشيدش آرش
بكشيدش تا هامون
اندكي تا جيحون
آن طرف تا كارون
بنشاندش آرش
آن طرف به خزر
از خليج تا سرخس
آن طرفتر به ارس
مرز تو , اي ايران
نقش و نگاري است
كه با خون شهيدان
432 شده ايران
مردمانت همه چون كوه دماوند
همه بر تارك تاريخ
چو حسين , فهميده اند
وطنم ايرانم
آريا نسل تو بود
نسلي از خاك تو بود
خاك تو چون پاك است
بي گمان غم ناك است
غم از جور زمانه
وطنم , ايرانم
قلب من ايرانه
سراينده: حسين دبير فلك
433ده من آنجا بود
لب آن دره شاهي
دمنش كوه دو گوش
ده من آنجا بود
دور آن دشت بزرگي است
پراز تپه و تل
پراز سبزه و گل
ده من آنجا بود
شايدم رؤيا بود
خانه ام آنجا بود
خانه ساده خشتي
به خرمن جا بود
ده من آنجا بود
ره آن تا به قدمگاه علي (ع)
مي گذارم پسرم نام علي
مي شوم در ره دين مثل علي (ع)
من يه شهيد
سراينده: حسين دبير فلك
اطلاعات مزارمحل مزاردهكهنه
تصویر مزار
موقعیت مکانی مزاردر صورتی که تصویر، اطلاعات و یا خاطره ای مرتبط با شهید در اختیار دارید با ما به اشتراک بگذارید
بابا دوست دارم