«لبيك به جهاد»

شور و اشتياقي وجودش را فرا گرفته بود زيرا دوران راهنمايي را به پايان برده بود.تصميم گرفت در آموزشگاه بهياري ادامه تحصيل دهد.پس به سوي بوشهر رفت و در آن جا با اشتياق فراوان به خواندن درس مشغول شد.سال آخر تحصيلش بود كه امام خميني(ره) دستور مبارزه با رژيم شاهنشاهي را اعلام كردند.واو نيز به پيام رهبرش لبيك گفت و در تظاهراتي كه در بوشهر و برازجان صورت مي گرفت حضور پيدا كرد.با اتمام دوران تحصيلش فعاليت خويش را در مبارزه با طاغوت بيشتر نمود تا اين كه از طرف ساواك شناسايي شد و وي را دستگير و به دژ برازجان منتقل كردند.در آن جا او را مورد شكنجه و آزار قرار دادند  به طوري كه بر اثر شكنجه هاي ساواك گوشش دچار خونريزي شده و از ناحيه گوش صدمه ديد.

و سرانجام با حضور مردم انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد در حالي كه اين شير مرد جوان نقش به سزايي را در اين پيروزي در شهرش  ايفا نمود.19 سالش بود كه  به عنوان امدادگر راهي جبهه شد.حالت خاصي داشت و از خوشحالي در پوست خود نمي گنجيد زيرا براي اولين بار بود كه به جبهه مي رفت.در لشكر رزمي 92 اهواز تازه كار خود را به عنوان امدادگر شروع كرده بود كه با حمله هوايي دشمن 30% از بدنش سوخت در همين حال خمپاره‌اي هم به پاي او اصابت كرد و او را مجروح ساخت . لذا بعد از آزادسازي خرمشهر جهت معالجه به تهران رفت و در آن جا بستري شد.

«عمليات رمضان»

دو روز به حمله رمضان مانده است.رو به پزشك مي كند و مي گويد:خواهش مي كنم مرا مرخص كنيد.مي خواهم به ديدن خانواده ام بروم.با گفتن اين جمله پزشك برگ ترخيص را به دستش مي دهد.با شتاب از بيمارستان خارج مي شود.ده دقيقه به حركت اتوبوس مانده است كه از راه مي رسد.با اتوبوس خود را به قرارگاه عمليات مي رساند تا بار ديگر عشقش را به اسلام نشان دهد.

«طعم شهادت»

حمله رمضان شروع شده است و او سوار بر آمبولانس است . قصد دارد خود را به جلو برساند كه با زخمي شدن دو نفر از رزمندگان آمبولانس را به آنها مي‌دهد و خود باماشين فرماندهي به خط حمله مي‌رود.ناگهان در بين راه بمبي به ماشين آنها اصابت مي‌كند و نصرالله -  اين سرباز و امدادگر با ارزش و فداكار و ياور مجروحين در جبهه‌ هاي جنگ حق عليه باطل -  با فرياد يا مهدي(عج)ادركني به نداي حق لبيك مي گويد و سعادت ابدي رانصيب خود مي سازد.وي در ساعت 8 صبح به آرزوي ديرينه‌اش رسيد.

«به تماشاي ايمان بيا»

برادرم اخلاق بسيار خوبي داشت.نماز و درس برايش اهميت زيادي  داشت. احترام به والدين او را در بين خانواده از محبوبيت خاصي برخوردار كرده بود.در دعاها و نماز جماعت و نماز جمعه حضور فعالانه داشت.اخبار را گوش مي‌كرد.و در پايگاه طريق‌ القدس به انجام فعاليت هاي فرهنگي مي پرداخت.در نامه‌هايي كه از جبهه براي خانواده مي‌فرستاد از خاطراتش مي‌نوشت.از قرآن و نماز مي‌نوشت و اين كه به ياد محرومين و مستضعفين باشيم . برادرم عاشق جهاد بود و در آخرين وداع لبخند زيبايي  بر لب  داشت .خبر شهادت ايشان را يكي از دوستانش به نام آقاي مظفري  ( اهل خورموج) به خانواده رساند.هفت روز بعد از شهادتش پيكر پاكش را به برازجان آوردند. در مراسم تشييع تعداد زيادي از همرزمانش و مردم شركت داشتند . اين سرباز جوان حدود 20 ماه در جبهه نبرد حق عليه باطل ياور مجروحين جنگي بود تا اين كه  ساعت 8 صبح  روز بيست و سوم تير ماه سال 1360 به شهادت رسيد