بَین الاحباب تَسقُطُ الاداب.
تكلف و تصنع مكن؛ عیب و هنر را اینجا به میزان سخن نمی سنجد هر چه می خواهد دل تنگت بگوی؛ من حواسم جای دیگر است!
فقط آسیا به نوبت؛ پابرهنه وسط حرف ما نیا. پایت گلی می شود! اول سلام، بعداً كلام.
هماهنگ كن آن وقت بیا روی فركانس ما. البته نه با پارازیت.
حرف حسابت چیست؟ همان را بزن؛ منتهی اگر از جانت سیر شده ای!
زندگی در جبهه اجتماعی بود و جز در مواقع راز و نیاز و خلوت و انس. بچه ها همۀ اوقاتشان را با هم سر می كردند این امر موجب می شد كه اگر دو نفر می خواستند با هم گفت و گو كنند دیگران هم به نحوی در جریان بحثشان قرار بگیرند. البته به ندرت هم حرف خصوصی بود؛ حتی خیلی از بچه ها نامه هایشان را هم در جمع باز می كردند و می خواندند. همین روابط نزدیك و عاشقانه موجب شده بود آن ها بی مقدمه در حرف هم داخل بشوند؛ سخن همدیگر ار قطع كنند و سر به سر هم بگذارند.