هر كسی مشغول كار خودش بود. مثل همیشه، نظافت، شست شو و، دوخت و دوز، مطالعه، قرائت قرآن، گوش كردن رادیو و خلاصه بحث كردن كه ، سر و كلۀ دوستی از بچه محل های قدیمی از گردان دیگر پیدا شد. همه با هم بلند شدند و هر كس هر كاری داشت رها كرد و رفتند استقبال. هر كسی چیزی می گفت:«به به، گل گلاب، پدر صلواتی؛ باد آمد و طوفان شد؛ باد آمد و بوی باروت آورد».