چهار كلمه كه می خواست نطق كند، سه كلمه اش «توجه كنید»، «توجه كنید» و «توجه بفرمایید» بود. حالا دست آخر چه می گفت؟ هیچی برادرا پوتین هایشان را مرتب واكس كنند، پیراهنشان حتماً داخل شلوارشان باشد و از این قبیل توصیه و تذكرها. مرتب هم می پرسید و تأكید می كرد:«برادرا فهمیدند؟ متوجه شدند؟ كسی بعد نیاید بگوید من نمی دانستم، به من نگفته بودید»؛ آن قدر كه همه را كلافه كرده بود. بعضی از بچه ها هم تا چشم او را دور می دیدند بلند می شدند و می ایستادند؛ حالا تو آسایشگاه، پای تخته، داخل زمین ورزش، هر كجا بود، و بعد از ساكت كردن همه با چند تا توجه كنید، توجه می كنید؟ میگفتند:«من دارم می روم جایی! همه ملتفت شدند؟ شیر فهم شد؟ كسی اگر نفهمید بگوید تا دوباره، سه باره، ده باره بگویم».