با نیروهای گروهان به كمین رفته بودیم پاس بخش هم نداشتیم . از پست نگهبانی تا سنگرها حدود سیصد متر تا سنگرها فاصله بود.با هم مشورت كردیم و چاره ای اندیشیدیم به این ترتیب كه وقتی شخص به سنگر نگهبانی می رفت از آن جا كه می دانست نگهبان بعدی كیست سیمی را به پای او می بست، هنگامی كه ساعت نگهبانی خودش تمام می شد ، سیم را می كشید و به این طریق او را بیدار می كرد. البته این كار شبها انجام می شد. در طول روز نیز به همان سیم قوطی خالی را وصل و در سنگر اجتماعی آویزان می كردند. نگهبان هر وقت مورد خاصی می دید یا می خوست پیامی بدهد سیم را می كشید و با به صدا درآمدن قوطی، بچه ها به سراغش می رفتند.