سال ٦٢ در جبهۀ كوشك بنا بود خاكریز خط مقدم را حدود صد متر جلو ببریم . فاصلۀ ما با دشمن دویست ، سیصد متر بود. با تاریك شدن هوا چند لودر برای زدن خاكریز به خط آمدند ، اما با آتش شدید و مستقیم عراق روبه رو شدند و ناگزیر عقب برگشتند. شب بعد چاره ای اندیشیدند. نیروهای اطلاعات عملیات نزدیك خاكریز دشمن رفتند و چند بلندگو روی زمین نصب كردند كه از آن صدای بولدوزر در حال كار پخش می شد. عراقی ها كه سخت به وحشت افتاده بودند آسمان جبهه را منور باران كردند، اما اثری از لودر ندیدند. شب بعد نیز این عمل را تكرار كردند، باز هم از لودر خبری نبود. سه شب این ماجرا ادامه داشت و شب سوم دشمن دیگر قضیه را جدی نگرفت و به این ترتیب شب چهارم لودرها به منطقه آمدند و در همان محلی كه لازم بود خاكریزهایی زدند و دشمن هم به خیال این كه باز همان حیلۀ شب های پیش است واكنشی از خود نشان نداد و صبح كه خاكریز بلند بالا و مستحكمی را پیش روی خود دید، دیوانه وار منطقه را زیر آتش گرفت اما دیگر كار از كار گذشته بود.