برای سر درگم و ناكام گذاشتن دشمن از درك پیام هایی كه با بی سیم رد و بدل می شد، بچه ها از زبان هایی كه خود ابداع كرده بودند استفاده می كردند، مثلاً نیروهای یزدی، خصوصاً بی سیم چی ها زبانی قراردادی داشتند كه درابتدای هركلمه، حرف اول را حذف می كردند و به جای آن حرف «س» را به كار می بردند و در آخر آن كلمه نیز پسوند « مدی » را اضافه می كردند. به این زبان “سه گم مدی“ می گفتند. درعملیات كربلای ٥ و بیت المقدس كه رمز بی سیم لو رفته بود و بچه ها محاصره شده بودند بعضی ها توانستند پیام را منتقل كنند و نجات یابند. دركردستان نیزبچه ها زبان خاصی ابداع كرده بودند به این صورت كه به اول هركلمه لفظ “لحور“ وصل كرده و سخن می گفتند.
مثلاً وقتی می خواستند بگویند از گردان به این جا می آیند می گفتند “ الحور گلحور بلحور ایلحور جلحور ملحور“ وبه این صورت حرف می زدند.
بچه های مخابرات نیز زبان خاصی داشتند. حرف اول همۀ كلمات غیرازحرف “س“ را بر می داشتند و به جای آن حرف “ق“ را می گذاشتند و در وسط از“ با “ استفاده می كردند و در انتها حرف اول كلمه را كه حذف شده بود به “یدی“ اضافه می كردند. مثلاً “چطوری“ می شد “سیطوری با چیدی“ یا “سلام“ می شد “قلام با سیدی !“