از سنگرهای اجتماعی تا سنگر نگهبانی (كمین) راه زیاد و پر پیچ و خم بود . بچه ها به جای قرص شب نما، از قوطی های كنسرو و كمپوت استفاده می كردند. به این ترتیب كه ته آن را صیقلی و بدون برچسب بود به گونه ای قرار می دادند كه نور در آن منعكس شود و راه را روشن كند.