در فصل تابستان كه هوا به شدت گرم می شد، رزمندگان تخته های یك طرف جعبۀ فشنگ را بر می داشتند و آن را پر از علف می كردند. بعد یك گالن بیست لیتری آب را كه سوراخ كوچكی در پایین آن ایجاد كرده بودند روی آن قرارمی دادند و جلو سنگر می گذاشتند. آب قطره قطره روی بوته های خار می ریخت و باد گرم منطقه به داخل خارها نفوذ می كرد و بر اثر رطوبت آب، هوای خنك تولید می شد و به داخل سنگر می آمد. بچه ها به این كولر، به شوخی “كولرگازی“ می گفتند!