مشاعره از سرگرمی های رایج جبهه بود كه به چند شكل صورت می گرفت. نوع اول همان روش معمول در شهر بود. یكی شعری می گفت (یك بیت) دیگری باید در جواب او شعری می گرفت كه با حرف آخر شعر حریف شروع بشود . نوع دوم طرح آیه به آیۀ قران بود، با همان مبنای مشاعره. یعنی شروع كردن آیه ای از قرآن از یك سو و پاسخ آن با آیه ای كه حرف اول آن حرف آخر آیۀ قرائت شده باشد . البته امكان این كه بعضی به قرآن مراجعه كنند و بر محفوظات اشخاص تكیه و تأكید نباشد وجود داشت.نوع دیگر، طرح حدیث بود و در شرایط عمومی تر و غیر حرفه ای تر تلفیقی از هر سه (شعر ، آیه، حدیث) به این معنی كه الزام شعر به شعر یا آیه به آیه و حدیث به حدیث جواب بدهند. كسی كه به هیچ نحو ممكن نمی توانست جوابی با این ارفاق فراهم كند از بازی كنار می رفت و به این ترتیب، حلقه تنگ تر می شد و تخصصی تر .