این بازی در منطقه تفاوتی با شكل پشت جبهه ای آن نداشت؛ جز این كه در جبهه به واسطۀ عسر و حرج و كمبود امكانات، از پارچه های كهنه و گرم كن های بسیجیان و جوراب، توپ و از تختۀ صندوق های مهمات چوب تهیه می شد.
دوگروه بازی كن به روش های مختلف – از جمله زدن ضربۀ بیشتر به توپ پشمی یا ماهوتی در هوا برای شروع بازی بخت آزمایی می كردند. سپس ، دو نفر از گروه مهاجم یكی توپ را به هوا پرتاب و دیگری با چوب دستی به آن ضربه می زد . در فاصله ای كه توپ به طرف دستۀ مدافع در دور دست پرتاب شده بود گروه مهاجم باید به سرعت خودش را به مقصد می رساند و بعد از دست زدن به آن موضع، سریع به مبدأ باز می گشت. دسته ای كه توپ دراختیارش بود باید با نشانه گیری دقیق آن را به بدن یكی از افراد در حال فرار گروه مهاجم می زد .
افراد گوره اول (مهاجم ) اجازه داشتند بین سه تا پنج مرتبه به توپ معلق در هوا ضربه بزنند، در غیر این صورت ، باید جای خود را به رقیب می دادند. و در ترتیب دیگر كسی كه توپ را به هوا انداخته بود می توانست با گرفتن آن، بعد از برخورد نكردن ان با چوب، آن را با توپ بزند.