نیروهای مهندسی رزمی چنگك شاخۀ عقب بولدوزر بزرگی را در آورده و چنگك یك شاخ ای را كه از حد طبیعی بزرگ تر بود به جای آن نصب كرده بودند. در پشت قسمتی از چنگك كه به زمین فرو می رفت شیاری ایجاد شده بود كه با واگن مخصوصی ( كه درهمان واحد طارحی و ساخته شده بود) به پشت بولدوزر نصب می شد و حاوی ماده منفجرهای به نام “پودر آذر“(مخلوطی از مواد منفجرۀ گوناگون مثل تی.ان.تی. و غیره) . از راه شیارهای پشت چنگك مادۀ منفجره در زمین فرو می رفت و آن مسیر را منفجر می كرد. بعد از خندق بزرگی در زمین ایجاد می شد و این شكاف و خندق كانال تردد رزمندگان بود یا حفره ای برای خراب كردن راه های ارتباطی دشمن.