سر نماز هم دیگر امن نبود، از دست بعضی عناصر ناباب! آسایش نداشتیم. هر كس رد می شد تكه ای می پراند كلی باید لبمان را گاز می گرفتیم و دهانمان را قفل می كردیم كه به خنده یا قهقهه در نماز نیفتیم، یكی می گفت:«هر چه می گویی خودتی!» و دیگر:«چرا دروغ می گویی پسر خجالت داره» و سومی:«بی فایده است، وقتش را نگیر بگذار به كارهایش برسد»، امتحانت را خوب پس ندادی».