دوست جوانی داشتیم، از همشهری های شیرازی، بچه ها از او می پرسیدند:«پسر تو چه وردی می خوانی كه در این عملیات تا حالا حتی یك بار هم مجروح نشده ای؟» گفت:«ورد نمی خوانم. نذر شاه چراغ می كنم، بی مایه فطیر است. باید دست در جیبت بكنی». می پرسیدیم:«تو مثلاً دست در جیبت می كنی؟» گفت:«معلوم است كه می كنم، در هر عملیات حداقل پنجاه تومان نذر دارم». یكی از رفقا گفت:«حالا راست حسینی وقتی سالم بر می گردی نذرت را ادا می كنی؟» گفت:«آره كاكا، این تن بمیره دست در جیب می كنم، منتها دوباره پول را بر می گردانم سر جایش و به شاه چراغ می گویم گولت زدم!».