مسابقه ای بود كه در سنگر و چادر برگزار می شد . در شرایط نامناسب از چراغ دستی و فانوس به عنوان نورافكن برنامه و از زدن بشقاب و قاشق به یكدیگر به جای زنگ استفاده می شد . در پایان مسابقه كسانی كه بازنده بودند در مقابل دو شرط قرار می گرفتند یكی این كه به جای برندۀ بازی پست و نگهبانی بدهند و دیگر این كه هر وقت غذا كم بود سهم خود را نخورند! البته این ها بیشتر جنبۀ شوخی داشت و تماشایی تر از همه قسمت معرفی مشاغل بود. شركت كننده شغلی را به خود نسبت می داد كه از آن هیچ اطلاعی نداشت . در نتیجه اسم و نشانی های نامربوطی به سؤال كننده می داد. مثلاً اگر شخص شغل عكاسی را انتخاب می كرد در توضیح شغل خود برای راهنمایی به طرف مقابل می گفت:“ به عكاسی بستگی دارد!“