دو جعبۀ بزرگ مهمات خمپارۀ شصت برای ما آوردند. پس از بررسی گلوله ها متوجه شدیم گلوله های معیوبی هستند كه از خطوط مختلف درزمانی طولانی جمع آوری و حالا به شتباه به این جا منتقل شده است به هر حال گلوله بود و نمی شد از آن گذشت. هر كدام از گلوله ها را به طریق خاصی تعمیر و به دشمن هدیه كردیم . بعضی ها یك یا چند پره شان شكسته بود، پرۀ مقابل را هم می شكستیم تا درست هدایت شود و تعادل آن به هم نخورد . بعضی دیگر ماسوره نداشتند، تعدادی ماسوره داشتیم كه از آن نوع گلوله نبود. آن ها رابا چسب دور موشك آر.پی.جی به سر گلوله می چسباندیم و شلیك می كردیم. بعضی دیگر چاشنی نداشتند، دور فشنگ گازی ژ-سه نوار می بستیم تا داخل ته گلوله قرار گیرد و محكم شود و بعد از آن استفاده می كردیم. بعضی دیگر نه پره داشت و نه چاشنی، خرج پرواز بعضی از گلوله های آر.پی.جی را كه به سرشان تركش خورده و نمی شد از آن ها استفاده كرد، باز می كردیم و گلولۀ خمپارۀ بدون پره و چاشنی را با سیم تلفن به خرج آر.پی.جی می بستیم و با آر.پی.جی به سوی دشمن می فرستادیم.