بعضی ها در نماز بی اندازه گریه و زاری می كردند. اناالحق می زدند و این كار از افراد مخلص بعید بود. خصوصاً در نظر بسیجیان جبهه ندیده! روزهایی بود كه لباس سپاه و سپاهی بودن بیش از حد چشم و دهان پركن بود. بچه های بسیجی به این برادران می گفتند:«آخر شما چرا این قدر خودكشی می كنید در عبادت؟ این همه آه و التماس برای چیست؟ سپاهی كه هستی، لباس فرم هم كه داری، آن وقت مرگ هم از خدا می خواهی؟»