قبل از عملیات در شلمچه سنگری داشتیم كه شناسایی شده بود و دیدبان دشمن بر آن مسلط بود. اگر می خواستیم از سنگر خارج شویم، حتماً ما را می زدند. از طرفی، احتیاج به آب و غذا داشتیم. تصمیم گرفتیم یك قوطی خالی را بر سر چوب بزنیم و بالای سنگر به نحوی قرارش دهیم كه بچه های تداركات با دیدن آن متوجه ما بشوند وبه ما آب و غذا برسانند كه موفق هم شدیم.