وقت نماز مغرب بود. در جبهۀ مهران به نماز جماعت ایستاده بودیم. هواپیماهای عراقی در آسمان پیدا شدند. برادران مسئول یكی یكی فانوس چادرها را خاموش كردند. وقتی هواپیماها نزدیك ما رسیدند، در حال قنوت بودیم. یكی از آنها گفت:«دعا كنید، دعا كنید، از كرم صدام به دور نیست همین حالا حاجتتان را برآورده كند و حقتان را كف دست هایتان بگذارد».