سال ٦٣ در منطقۀ قصر شیرین بر اثر اصابت تركش خمپارۀ ١٢٠ به گردنم یكی از مهره های نخاعم صدمه دید. امدادگری كه آن جابود بدن و سر مرا به هرترتیبی كه بود آرام و بی حركت نگه داشت تا این كه به فاصلۀ یك ساعت آمبولانس رسید. داخل آمبولانس كنار راننده نشست و از پشت گردن مرا گرفت و بدنم را در بغل خود جمع كرد. من هم كه كمی به هوش بودم، مطابق میل او عمل كردم تا به درمانگاه رسیدم. كمك های بعدی و در اصل حسن تدبیر امدادگر باعث شد من از قطع نخاع حتمی نجات پیدا كنم.