او هر چه می گفت، از عرش و ملكوت اعلی و معراج و مراتب سیر و سلوك الی الله می گفت؛ مثل این كه اهل این دنیا نبود و نمی دانست كه دارد با ابنای آدم صحبت می كند؛ هیچ یك از بچه های گردان نمی فهمیدند چه می گوید. گاهی اوقات بچه ها در حین حرف زدنش رو به هم می كردند و می گفتند:«شما می فهمید او چه می گوید؟» و جواب می شنیدند نه و همین طور به هم نگاه می كردند و معلوم می شد هیچ كس آنتنش حرف او را نمی گیرد بعد اشخاص رو به هم می كردند و می گفتند:«فیتیلۀ معنویش بالاست چشممان را می زند فلانی، یك كم فیتله را پایین بكش ما هم جلو پایمان را ببینیم». یكی می گفت:«بگو پیاده بشه با هم بریم».