نارنجك تفنگی برای پرتاب ، نیازمند فشنگ گازی است و فشنگ گازی، با فشنگ معمولی توفیری ندارد الا این كه گلوله( مرمی ) ندارد و سر پوكۀ آن به هم جمع شده است . چسبی مخصوص لا به لای شكاف بازمانده را پر می كنند تا خرج گلوله بیرون نریزد. بچه ها در مواقع اضطرار یا كمبود فشنگ گازی خود این نوع فشنگ ها را می ساختند. به این ترتیب كه گلوله را از سر فشنگ خارج كرده و دهانۀ باز پوكه را با انبردست یا هر وسیلۀ دیگری جمع می كردند به جای نوار چسبنده ، شمع آب شده(پارافین) یا مشمع آب شده می ریختند و سپس با فشنگ گازی خود ساخته، نارنجك تفنگی ها را پرت می كردند.