غیبت كردن در مجموع شوخ طبعی ها به دو صورت به كار رفته است. یكی به معنی سخن چینی و پشت سر كسی «صفحه گذاشتن» كه در حدیث فعلی بسیار مذموم و از آن نهی و بدتر از زنا دانسته شده است.
صورت اول در دورۀ خدمت «نظام وظیفه» بیشتر مطرح است در برابر بچه هایی كه داوطلبانه به منطقه رفته و جبهه را انتخاب و اختیار كرده بودند؛ و صورت دوم با هیچ فضایی خصوصاً فضای معنوی و محیط الهی جبهه های نور و معرفت سازگار نبود، جایی كه پیروان امام، مواظب نماز شب خود نیز بودند و از قضا شدن آن بیمناك؛ با این وصف از آن جا كه انسان بی نیاز از تنبیه و تنبه نیست به شوخی و جدی این مفهوم به هر دو معنی استفاده شده است.