بفهمی نفهمی كمی دیر شده بود. بله. چیزی در حدود یك ساعت! البته حاج آقا در نظر داشتند به نحوی از دل بچه ها دربیاورند كه خوب قسمت نشد؛ یعنی بچه ها خودشان از جلوی ایشان درآمدند و جایی برای دل جویی باقی نگذاشتند! دوستان همان طور كه از قبل با هم هماهنگ كرده بودند به دنبال صف اول از جا بلند شدند و شروع كردند شعار دادن و چه شعار دادنی! جلویی ها می گفتند:«صل علی محمد» و پشت سری ها اضافه می كردند: و آل محمد»! هیچ خبری از عبارت:«یار امام خوش آمد «كه معمولاً در ادامۀ صل علی محمد می گفتند نبود. حاج آقا هم كه خوب بچه ها را می شناخت، دستش را جلوی دهانش گرفته و داشت حسابی می خندید و اشاره می كرد كه مثلاً خیلی خوب، ممنونم بفرمایید بنشینید. بچه ها نشستند و حاج آقا شروع كرد به سخن كه:« بله، صل علی محمد و آل محمد. این جوری بهتر است».