در پاتك ٣٠ فروردین ٦٥، دشمن برای بازپس گیری فاو با همۀ قوا و تجهیزاتش آمده بود و انتظار داشت در ساعات اولیه بتواند فاو را پس بگیرد. در خاكریزی به سمت كارخانۀ نمك در سنگر پیشانی كه چند متر از خاكریز اصلی جلوتر بود وبه همین دلیل به آن سنگر پیشانی می گفتند تیرباری مستقر بود كه سلاح های خمپاره انداز دشمن آن را از كار انداخته بود و برای آن كه دشمن صدای رگبار را ازآن سنگربشنود، كمك تیربارچی با استفاده از دو سلاح كلاش، تیراندازی رگباری كرد وسعی داشت صدای تیر لحظه ای قطع نشود. سماجت او در ریختن آتش مداوم روحیۀ بچه های مستقر در خاكریز را تقویت كرد و گمان می كردند دشمن حتی هنوز به سنگر كمین نرسیده و نتوانسته است آن را خفه كند و همچنین مانع از عبور دشمن از قلب موقعیت و دور زدن خاكریز یا شكافتن خاكریز از روبه رو شده بودند.