ذكر نام امام به تنهایی كافی بود تا بچه ها مشام جانشان را به عطر سلام و صلوات برای او خوشبو كنند و یاد و خاطره عزیزیش را با سه صلواتِ امام زمان(عج) پسند گرامی بدارند. برای همین، اسم مبارك ایشان كه می آمد كسی منتظر بقیۀ عبارت گوینده نمی شد كه ببیند چه پیش بند! و پسوندی دارد. بعضی از بچه ها هم از این حساسیت استفاده كرده و انواع و اقسام ترفندها را به كار می بستند و ضمن هنرنمایی و بدیع گویی، اسباب مسرت دوستان را مهیا می كردند؛ از جمله بعد از عبارت «سلامتی امام» یا «برای سلامتی امام» و قبل از جملۀ «صلوات بفرست» یك «و من» می افزودند: كه چهرۀ كسانی را كه صلوات فرستاده و تازه متوجه ماجرا شده بوند تماشایی می كرد؛ غیر از آن هایی كه بلند می شدند و می افتادند به سر و جان طرف كه «سلامتی امام و من،آره؟».