بچه های واحد دیدبانی هر روز صبح بعد از نماز، برای ورزش همگانی به گود زورخانه ای كه خود ساخته بودند و اطرافش با گونی محصور شده بود می رفتند و با پخش صدای عباس شیرخدا به ورزش می پرداختند. آن ها با گلوله های توپ ١٠٦ میل زورخانه ساخته بودند . توضیح این كه در داخل پوكۀ خالی توپ١٠٦، میله ای قرارمی دادند واطراف آن را گچ و خاك می ریختند كه بعد ازخشك شدن بتوان ازآن بهره برداری كرد. تخته شنایشان از جنس چوب جعبه های مهمات بود. كباده را از پلیت آهنی می ساختند. قوطی های كمپوت پرازگچ و خاك را با طناب یا زنجیر به هم می بستند و دو سرزنجیر به چوب دستی متصل می شد. باز وسط زنجیر یا طناب فاصله ای قرار می دادند كه یك دست پهلوان به وسط زنجیر ١٤١ بند می شد و دست دیگر وسط چوب دستی را می گرفت. ضرب این زورخانه پوست گوسفندی بود كه برای قربانی به منطقه هدیه شده بود كه بعد از دباغی آن را روی بشكه ای كشیده بودند و به این ترتیب، همۀ ابزار یك زورخانه حقیقی آماده شد.