قبل از داخل شدن وقت نماز و اذان كه كلی نوار قرآن دعا و مناجات می گذاشت بماند، بعد از گفتن اذان هم هر چه بلد بود و نبود پشت میكروفون می گفت؛ عباراتی چون: عجلوا بالصلواه قبل الموت، یا چه می دانم: قبل الفوت؛ و دست آخر: جملۀ معروف « آن كه ما را شفیع در عرصات، بر محمد آل او صلوات» و از این قبیل مقدمات و مؤخرات. خلاصه، پیرمرد برای خودش برنامه داشت، منتهی اگر بعضی از بچه های شیطان می گذاشتند! چون وقتی می آمدند حسینیه می گفتند:«چیه پیرمرد شلوغش كردی؟» و او از روی صاف و سادگی می گفت:«باباجون، نماز ستون دینه، باید تبلیغ بشه. تازه می دونید نماز خوندن در مسجد و به جماعت چقدر ثواب داره؟» بچه ها هم كه می خواستند بیشتر صدایش را در بیاورند می گفتند:«/آخه دو هزار و چهارصد تومان(اشاره به حقوق ماهانۀ بسیجیان در جبهه) كه دیگر نماز نداره بابا».