گردن نمی گرفت، مثل همۀ كسانی كه عاشق و واصل بودند و نفسشان اثر داشت. هر وقت از او می خواستیم در حق ما دعا كنه، با تضرع می گفت:«اگر دعایی هم باشد كه بالا برود دعای شماست نه من، دعای من به سقف آسمان هم كه برسد دوباره بر می گردد و می خورد توی سرم». وقتی این حرف را می زد بچه ها می گفتند:«بلند شوید برویم الان دعایش بر می گردد می خورد به سرش می میرد بعد خونش می افتد گردن ما! »