چپ و راست التماس دعا بود كه گفته و شنیده می شد. دست شویی می رفتیم، برادر التماس دعا، می خواستیم بخوابیم برادر التماس دعا، غذا بخوریم، راه برویم، حمام كنیم، لباس بشوییم، خلاصه از هر دو، سه كلمۀ سلام و احوال پرسی چهار كلمه اش التماس دعا بود! نشستیم با بچه ها فكری كردیم، گفتیم این طوری نمی شود. مفت و مجانی صبح تا شب كارمان شده دعا كردن برای این و آن. دعاها را قیمت گذاری كردیم! ده تومانی، بیست تومانی، صد تومانی و بالاتر. از آن پس، هر كس می گفت:«التماس دعا» می گفتیم:«دعای چند تومانی می خواهی!»