در تپۀ حیات مریوان بودیم . شب ها گروه رزگاری برای ترساندن بسیجی ها می آمدند و به سوی تپه سنگ پرتاب می كردند تا ما مجبور به تیراندازی شویم و تپه لو برود. ما از آن ها زرنگ تر بودیم . در طول روز سنگ جمع می كردیم و شب به محض پرتاب اولین سنگ بارانی از سنگ بر سرشان می ریختیم در یكی از این جنگ های سنگی یكی از ان ها به درك واصل شد و لاشه اش پای تپه ماند.