در عملیات كربلای ٥، وضعیت گردان از نظر شهید و مجروح، بسیاربد بود. از كل گردان تنها سی و پنج نفر باقی مانده بود كه آن ها هم زمین گیر شده بودند. حاج مهدی طیاری به فكر استفاده از جنگ بی سیمی افتاد. به این منظور تمام بی سیم های موجود درگردان به كارافتادند و مكالمه ای فرمایشی شروع شد: برادر سریع بیا این محور، ما باید این جا رانگه داریم و از طرف دیگر شنیده می شد: برادر مجید و نیروهایش رسیدند و آن یكی ادامه می داد برای ما هم نیروی كمكی رسید و هم زمان چند آر.پی.جی.زن كه در طول خط مستقر بودند شروع به شلیك آر.پی.جی. می كردند. دشمن كه در حال شنود كانال های مختلف بی سیم بودم، به گمان این كه واقعاً ما از نظر نیرو و مهمات پشتیبانی شده ایم، از حملۀ نهایی منصرف شد و به این طریق، توانستیم خط ر ا نگه داریم.