برای عبور قایق ها درهور مسیرهایی را با ظروف خالی بیست لیتری، كه زیر آن نمی رفتند، نشانه گذاری كرده بودند. با اتصال این علایم به هم و مشخص شدن مسیر قایق ها آب راه های فرعی، كه اكثراً تله گذاری شده بود، تشخیص یم دادند . این ظروف خالی گاهی مانع غرق شدن قایق های تداركاتی نیز می شد، به این معنی كه وقتی قایق ها بیش تر از حد معمول بار می زدند و در میانۀ راه با مشكل مواجه می شدند، چند عدد از این ظروف را از طناب جدا و به قایق متصل می كردند. با این كار مقدار زیادی از وزن قایق كاسته می شد . آن را بیش از پیش در آب شناور می كرد.