بعد از قبول قطعنامه و عملیات مرصاد و رویارویی با منافقان كه سوراخ دعا را گم كرده بودند. مثل این كه بچه ها جداً كسر شأن خود می دانستند كه با این جوجه ماشینی ها كه ابجد و الفبای مبارزه را نمی دانستند رو به رو بشوند و تیر و تركش را بی جهت حرام بكنند. آن هم برای كسانی كه سال ها پیش مرده بودند. برای همین، همه خصوصاً بچه های «یل» قدیمی جبهه که وجودشان «كارنامه عملیات های دورۀ دفاع» بود، وقتی با هم مواجه می شدند می گفتند:«بپا وقت اضافه نخوری». بعدها با حسرت و غبطه به بچه هایی كه در همین عملیات شربت شهادت نوشیدند نسبت می دادند كه «به زور خودشونو جا كردند».