بچه های یكی، دو تا مدرسه را آورده بودند جبهه. طفل های معصوم تصور می كردند جبهه یعنی فقط بزن بزن، خشونت و وحشت و اضطراب، برای این كه ترس بچه ها بریزه همین طور كه داشتند از ماشین پیاده می شدند، یكی از دوستان در حالی كه دست یكی از آن ها را به علامت خوشحالی در دست گرفته بود رو به بقیه كرد و گفت:«برای سلامتی امیدان انقلاب و آینده سازان كشور، و ... (بعد از مكثی) چه كار می كنید؟» برادران كه حسابی وارد بودند گفتند:«هیچی».