پایان مسابقات حفظ و قرائت قرآن بود و روز اعلام نفرهای اول تا سوم مسابقه و توزیع جوایز آن ها. چه روزی بهتر از عید مبعث و برای پذیرایی شدن چه كسی بهتر از خود بچه ها؟ هر كس هر كاری داشت گذاشته بود و آمده بود؛ البته برای ثوابش! طبق معمول یكی یكی بچه ها را صدا می كردند و برای تشكر و تحویل هدایا آنها را به پای میكروفون می خواندند و طبعاً حاضران باید با تكبیر و صلوات از آن ها استقبال می كردند. در لابه لای دعوت به صلوات برای افراد برگزیده گاهی مجری برنامه از بچه ها می خواست برای سلامتی خودشان و بغل دستی هایشان صلوات بفرستند و این جا بود كه حسابی كم می آورد. چون بچه ها حاضر نمی شدند مثل خیلی ها سر خودشان عزت بگذارند! صلوات ها تازه گل انداخته بود: برای شادی ارواح طیبۀ شهدا صلوات، اللهم ... برای نابودی منافقین ... اللهم ... برای سلامتی بغل دستی خودتون هم صلوات ـ باشه می ذاریم به حسابش برای شادی روی شهدای آینده صلوات ـ باشه می فرستیم!