كم تر كسی بود كه از خوردن تیر و تركش در آن پست بی نصیب باشد. هر كس می رفت موقع برگشتن كلی «وزن اضافه كرده بود». برای همین بچه ها با حالت روحانی تری سر این پست می رفتند. وضو می گرفتند، لباس تمیز می پوشیدند، عطر می زدند و مانند شب عملیات خداحافظی جدی تری هم می كردند. البته بعضی هم نه؛ هیچ وقت قضایا را جدی نمی گرفتند. حتی در همین شرایط بنایشان به هم زدن آن حال و هوای خاص بود. این بود كه به كسی كه در حال رفتن به سر پست بود و بعید نبود كه بار آخری باشد كه همدیگر را می بینند، به عنوان التماس دعا می گفتند:«اگر سرتو روی سینه ات گذاشتند التماس دعا».