آسایشگاه ثارالله اولین آسایشگاهی است كه برای درمان و استراحت جانبازان نخاعی ایجاد شد. ایجاد آسایشگاه های جانبازان یكی از مهم ترین وظایف بهداری سپاه پاسدران انقلاب اسلامی بود. آسایشگاه ثارالله در نیمه دوم سال ١٣٦٠ بر حسب ضرورتی كه احساس میشد ایجاد گردید. جانبازانی كه در آن بستری شدند و عموماً از ناحیه نخاع آسیب دیده بوند و اكثر آنان هر دو پا و در بعضی موارد دستهایشان فاقد حركت بود. جانبازان به علت آنكه از لحاظ پرستاری به گونه ای خاص می بایست تحت مراقبت قرار بگیرند و مدت بستری شدن آنها بسیار طولانی و گاهی هم برای همیشه است قبل از تشكیل آسایشگاه تمام در بیمارستان ها و گاه در منازل خود بستری بودند. با توجه به مدت بستری بودن آنها كه گاهی یك سال تخت بیمارستان را اشغال می كرد و به خاطر نیاز بیمارستان به این تختها، بهداری سپاه در صدد آمد آسایشگاهی برای جانبازان دوران دفاع مقدس ایجاد نماید تا بتواند با این كار تخت های بیمارستان ها را جهت دیگر بیماران آماده كند و كارآیی بیمارستان ها را بالا ببرد و در كنار این تصمیم در این فكر بود تا آسایشگاهی برای جانبازن نخاعی تأسیس نماید. ایجاد آسایشگاه ثارالله اولین حركتی بود كه در این راستا شكل گرفت. مكان كنونی این آسایشگاه منزل یكی از سران وابسته به رژیم طاغوت بود كه در سه طبقه ساخته شده بود. این مكان پس از تجهیز به آسانسور و ایجاد تغییر و تحول در ساختار آن در بهمن ماه سال ١٣٦٠ افتتاح و با ظرفیت هفتاد تخت در اختیار جانبازان نخاعی قرار گرفت.
منبع : كتاب اولین های دفاع مقدس؛ محمد خامه یار