مواقعی كه بچه ها مشغول تمیز كردن سلاح خود بودند یا دست اندكار درست كردن سنگ(بعد از جا كن شدن و رفتن از نقطه ای به نقطۀ دیگر) و گرما و سرما و خستگی هم دست به یكی كرده كه امان بچه ها را بگیرند و طاقتشان را طاق كنند، یك مرتبه یكی با صدای بلند و خیلی جدی رو به بقیه می كرد و می گفت:«الهی دست همتون بشكنه ...» بعد دوباره سرش را می انداخت پایین و مشغول كارش می شد و بچه ها كه توجه شان جلب شده و انتظار شنیدن چنین حرفی را نداشتند مات و مبهوت به او نگاه می كردند و او بعد از مكثی می گفت:«گردن صدام رو بلند صلوات بفرست».