وقتی دو نفر با هم مشغول گفت و گو راجع به شخص غایبی بودند و البته بلند بلند به نحوی كه دیگران به طور طبیعی می توانستند بفهمند قضیه از چه قرار است و مطلب راجع به كیست. یكی از بچه ها و دوستان در حالی كه از كنار آن ها رد می شد همان طور كه سرش پایین بود و برحسب ظاهر توجهی به آنها نداشت به محض این كه به ایشان می رسد با خودش می گفت:«الغیبه وای وای وای» و به راه خودش ادامه می داد و آنها وقتی متوجه او می شدند كه دور شده بود.