دوستی داشتیم به نام حسین مرندی كه شجاعت خاصی داشت . در پشت خاكریز به ردیف كلاه های آهنی را سر چوب می كرد و خودش ده یا بیست متر آن طرف تر می ایستاد. وقتی عراقی ها شروع به تیراندازی می كردند، از زاویه ای دیگر نگاه می كرد و دهانۀ آتش تیربار آنها را در نظر می گرفت و بعد با آر.پی .جی. درست همان نقطه را هدف می گرفت.